در این کار پژوهشی، ابتدا نانو پلی آنیلین از مونومر آنیلین به روش اکسیداسیون شیمیایی در حضور محلول آبی آمونیوم پرسولفات و با استفاده از تکنیک اولتراسونیک تهیه گردید. پس از خالص سازی، نانو پلی آنیلین در حلال تولوئن با امواج اولتراسونیک دیسپرس شد. بعد از دیسپرس شدن، جداگانه با درصدهای وزنی 5، 10، 20، 30، 40 و 50 با چسب های کلروپرن و اپوکسی حل شده در حلال تولوئن، مخلوط گردیدند. پس از هم زدن به مدت معین، بر روی لام شیشه ای تمیز بصورت کستینگ با قطره چکان ریخته شدند. بدین ترتیب فیلم های مربوط به درصدهای مختلفی از نانو پلی آنیلین با ضخامت معین تهیه گردیدند. سپس جهت بررسی ساختمان کامپوزیت ها، طیف های ft-ir نمونه ها بصورت قرص kbr و همچنین تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی تهیه شدند، که تشکیل ساختار نانو کامپوزیت مورد تایید قرار گرفت. هدایت الکتریکی تمامی نمونه های کامپوزیت چسب- نانو پلی آنیلین، با روش هدایت سنجی چهار نقطه ای اندازه گیری شدند که رسانا بودن کامپوزیت چسب- نانو پلی آنیلین برای هر دو چسب اپوکسی و کلروپرن به اثبات رسید و همچنین معلوم شد که با افزایش درصد نانو پلی آنیلین رسانایی در چسب ها افزایش می یابد. پایداری حرارتی کامپوزیت چسب های رسانا با تکنیک تجزیه گرما وزن سنجی (tga) مورد بررسی قرار گرفت و معلوم شد که با افزایش نانو پلی آنیلین در ساختار کامپوزیت چسب- نانو پلی آنیلین، مقاومت حرارتی کامپوزیت افزایش می یابد. در ادامه کار پژوهشی تاثیر نانو پلی آنیلین بر میزان استحکام چسبندگی و حفاظت از خوردگی کامپوزیت چسب- نانو پلی آنیلین با استفاده از تکنیک های مربوطه مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت رفتار الکتروشیمیایی و الکترواکتیو بودن کامپوزیت چسب- نانو پلی آنیلین با روش ولتامتری چرخه ای روی الکترود کار gc بررسی شد. همچنین پلی آنیلین از مونومر آنیلین، بر روی الکترود کار gc که لایه ای از کامپوزیت روی آن کستینگ شده است با روش ولتامتری چرخه ای سنتز گردید. در واقع کامپوزیت چسب- نانو پلی آنیلین به عنوان یک الکترود اصلاح شده نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد.