پرولاپس بندناف یک اورژانس مامائی با مرگ و میر بالا است . منظور از پرولاپس بندناف تحت فشار قرار گرفتن کورد مابین عضو پرزانته و دیواره لگن یا سرویکس یا کانال زایمانی است . براساس موقعیت قرارگیری بندناف ، سه نوع پرولاپس بندناف داریم : -1مخفی -2 آشکار -3 فونیک در مطالعه انجام شده ما در بین 50 پرولاپس بندناف اتفاق افتاده فقط سه مورد نوع مخفی وجود داشت که یکی از دلائل مهم آن عدم وجود مانیتورینگ دراین مرکز درمانی می باشد. از طرفی در مورد سزارین هایی که به دلیل زجر جنینی با علت نامعلوم انجام می شود، شاید دراین مورد علت این زجر جنینی پرولاپس بندناف نوع مخفی بوده که تشخیص داده نشده است . درمورد شیوع پرولاپس آمار دقیقی در کتابهای text نداریم ولی در یک مطالعه 10 ساله شیوع آن 37ˆ0 و دریک مطالعه آینده نگر میزان شیوع 4ˆ12گزارش شده است . در مطالعه مامیزان شیوع پرولاپس بندناف 376ˆ0 بود. علل پرولاپس بندناف شامل : -1 زایمان زودرس -2 نمایش های غیرعادی -3 پوزیسیون پس سری خلفی -4 توده های لگنی -5 عدم تطابق سریا عضو مورد نمایش بالگن -6 دوقلوئی -7 پارگی زودرس کیسه آب قبل از آنگاژه شده سرجنین -8 طویل بودن بندناف -9 جفت سرراهی -10 پلی هیدروآمینوس .در مطالعه ما شایعترین علت ، پارگی زودرس کیسه آب قبل از آنگاژه شدن عضو پرزانته و دومین علت عدم تطابق سربالگن بود. در مطالعات goplerud در مورد 50 بیمار ارتباطی بین پرزانتاسیون مرکب و پرولاپس بندناف پیدا نکردند در حالی که در مطالعه ما یک مورد پرزانتاسیون مرکب وجود داشت . در مطالعه انجام شده پیک سنی مادران هنگام پرولاپس بندناف 35 سالگی و متوسط سن آنها 27 سالگی بوده است . شایعترین پرزانتاسیون، سفالیک (76) و بعد بریچ (14) بوده است . دراین مطالعه 74 بیماران لگن نرمال و 26 تنگی در قسمتهای مختلف لگن (بیشتر تنگی inlet 12) داشتند . با بالا رفتن تعداد حاملگی ها از میزان پرولاپس بندناف کاسته شده است که با سن باروری خانم ها بستگی دارد.