مقدمه: سرطان پستان شایعترین نوع سرطان در بین خانم های ایرانی محسوب می شود. این سرطان، در 70% بیماران، هنگامی کشف می شود که به مرحله پیشرفته بیماری رسیده است. در 30% موارد نیز هنگامی کشف می شود که به مرحله پیشرفته بیماری نرسیده است، ولی اندازه آن از 5 سانتیمتر گذشته است. میزان بقای 5 ساله این بیماری در ایران حدود 62% است که کمی بیش از سایر کشور ها می باشد. مبتلایان به این بیماری به دلیل عوارض جسمی و روحی و روانی که با آن دست به گریبان هستند، کیفیت زندگی کاهش یافته ای را تجربه می کنند. بر همین اساس تشخیص به موقع بیماری و درمان مناسب آن از جمله مواردی است که می تواند سبب کاهش قابل ملاحظه مرگ ناشی از این بیماری شود. ولی این مسئله که افرادی که مبتلا به سرطان پستان هستند در چه مرحله ای از بیماری به پزشک مراجعه می کنند موضوعی است که تاکنون بر روی بیماران ایرانی انجام نگرفته است. لذا بر همین اساس تصمیم گرفتیم در این مطالعه به بررسی میزان شیوعearly stage سرطان پستان در مقایسه با stage های دیگر سرطان پستان در بیمارستان های بوعلی، جم و مهر طی سال های 85 تا 90 بپردازیم. مواد و روش ها: جامعه مورد بررسی شامل 167 نفر از خانم های بستری شده در بیمارستان های بوعلی، جم و مهر در سال های 1385 تا 1390 بودند. در نهایت پس از جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از کلیه افراد مورد مطالعه اقدام به آنالیز داده ها نمودیم که در این زمینه از نرم افزار آماری spss نسخه 19 بهره گرفتیم. یافته ها: ارتباط معناداری بین گیرنده های استروژن، پروژسترون و her-2neu با مرحله سرطان پستان، محل درگیری و نوع سرطان وجود نداشت ولی درخصوص استروژن و پروژسترون با bmi رابطه معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: در بیمارانی که گیرنده استروژن، پروژسترون و her-2neu منفی گزارش شده بود، با مرحله سرطان پستان، رابطه معناداری مشاهده نشد.