در این پروژه، مباحث مربوط به ریخته گری دوغابی یکی از مهمترین سرامیکهای اکسیدی به نام زیرکونیا، مورد بررسی قرار گرفته است. زیرکونیای پایدار شده با ایتریا به عنوان ماده اولیه انتخاب گردیده است. در این باره، بررسی اثر افزودن زیرکونیای پایدار شده جزئی بر زیرکونیای کامل پایدار شده با ایتریا و اثر ph و درصد روانساز و خواص رئولوژی دوغابهای حاصل شده و اثر ترکیب بر خواص مکانیکی شامل، استحکام شکست، ktc و خواص فیزیکی مانند، درصد انقباض، دانسیته بالک و درصد تخلخل و میزان جذب آب، نحوه تغییر در فازهای حاصل شده پس از زینتر و نیز مشاهدات میکروسکوپ الکترونی از نحوه انتشار ترک و رشد آن بررسی شده است. شیوه تحقیق مبتنی بر تعیین رفتار دوغابهای حاصل و بررسی نقش افزودن زیرکونیای پایدار شده جزئی و بر خواص رئولوژی، چگالی ته نشینی و خواص مکانیکی در طی فرایند ریخته گری دوغابی بوده است. جهت بررسی خواص رئولوژی ویسکومتر brookfield lvdv ii pro با کمک نرم افزار rheocalc 32، و در نرخهای برش از 01/0l/sec تا 56 l/sec استفاده شد. نتایج بیان می دارد بهترین میزان جامد آب در ریخته گری پودر زیرکونیای جزئی پایدار شده 80 به 20 و برای ریخته گری پودر زیرکونیای کامل پایدار شده 70 به 30 می باشد. که در دوغاب زیرکونیای کامل پایدار شده هر چه درصد روانساز دوغاب اسیدی افزایش یابد، پایداری آن کم و نرخ ریخته گری افزایش می یابد. در مقابل در دوغاب قلیایی با افزایش درصد روانساز، ویسکوزیته از 5/2 mpa.s به 5/0 mpa.s در درصد روانساز 1، ونیز نرخ تشکیل جداره کاهش و خواص ریخته گری دوغاب افزایش می یابد. با افزودن زیرکونیای جزئی پایدار شده، ویسکوزیته از 15/0 mpa.s به 04/0 mpa.s میزان تخلخل از 12 درصد به حدود 2 درصد مدول الاستیک از حدود 1000mpa به حدود 2000mpa و kic نمونه ها از حدود 8/0 mpa.m?? به حدود 2mpa.m?? افزایش می یابد.