موزه ها حاوی گنجینه هایی نیستند که ما به دست آورده ایم، بلکه نگهدار گنجینه هایی اند که ما از دست داده ایم. اشیای فلزی گنجینه موزه ملی ایران، که متعلق به قرنهای ششم تا هشتم میلادی است و بخش عمده ای از آن در انبارهای موزه نگهداری می شوند و از دید هنرپژوهان به دور مانده است، حامل میراث تصویری گرانبهایی است از دورانی که هنوز هنروران از اندیشه و زندگی ای متجانس برخوردار بودند. علی رغم تاثیراتی که به طور واضح از هنر سایر ملل و تمدنها در هنر این دوره مشاهده می شود، اما تجانس روحی هنرمند و پایبندی وی به هنر ایرانی - اسلامی موجب شده است که آثار هنری از نوعی یکپارچگی و روح واحد برخوردار باشد. با وجود مشکلاتی که در روند انجام این پژوهش با آن مواجه شدیم، مانند عدم دسترسی مستقیم به آثار مورد بررسی، با اتکای به تصاویری که به دست آمد و با استفاده از دسته بندی و تحلیل آثار و ضمن انجام مطالعه نظری در حوزه مفاهیم نقوش به بررسی و تبیین معانی رمزی نقشها پرداخته شد. شاکله کلی این تحقیق بر گردآوری و دسته بندی نقوش آثار فلزی و انتخاب روش استدلال قیاسی با مفاهیم رمزی نقوش قرار گرفته است.