سفر از گذشته های دور، بخشی از زندگی انسان بوده است. هدف از سفر هرچه که باشد و با هر ‏مبدأ و مقصدی که صورت گیرد، فراهم نمودن امکاناتی جهت رفاه حال مسافران، افزایش امنیت و ‏راحتی آنان جزء اولویت هایی است که باید بدان توجه کرد. یکی از این امکانات رفاهی که از ‏دوران بسیار دور مورد توجه بوده است، وجود کاروانسراها و منزلگاه های میان راهی است که دلیل ‏همین مدعاست. امروزه نیز با توجه به سهم بالای حمل و نقل جاده ای(بیش از 90 درصد جابه ‏جایی ها) اهمیت و لزوم چنین امکاناتی جهت ایجاد امنیت و راحتی مسافران ضروری به نظر می ‏رسد. بر این اساس، سایت پیشنهادی، با توجه به اطلاعات اولیه دریافتی از سوی سازمان گردشگری ‏استان سمنان، پیشنهاد شد که در این مکان یابی، توجه به قرارگیری بخش قابل توجهی از آزادراه ‏تهران-مشهد در این استان، که از جمله پررفت و آمدترین محور های کشور محسوب می ‏شود(عبور سالانه میلیون ها مسافر از آن)، مدنظر طراح بوده است. این سایت در محدوده گردنه ‏آهوان قرار گرفته است؛ کیلومتر 30 جاده سمنان-دامغان، که در این منظقه دو کاروانسرا از دو دوره ‏ی تاریخی کاملا متفاوت قرار گرفته است. ‏ در ابتدای مسیر پروژه، محدوده ای با عنوان طرح توسعه ی خدماتی منطقه آهوان، تعیین شد و ‏موضوع باز زنده سازی دو کاروانسرای موجود در سایت، محور اصلی طراحی قرار گرفت. این بار ‏تلاش می شود دو بنای تاریخی برای حفظ خود از متروک ماندن، با تمام قوا توریست را به دورن ‏خود بکشانند تا ضمن داشتن صرفه ی اقتصادی برای سرمایه گذاران آن، این میراث نیز حفظ ‏شوند. در روش ها و تکنیک های متنوعی که در حفظ بناهای تاریخی استفاده می شوند، از قبیل حفاظت، ‏احیا، مرمت و...، ساخت مجموعه ی ساختمانی جدید در کنار بنای تاریخی، از جایگاه ویژه ای ‏برخوردار است. ساخت و سازهای جدیدی که در کنار بناهای تاریخی ساخته می شوند، بناهای ‏میان افزا 21 (‏infill building‏) نام گرفته اند.‏ البته در این پروژه سعی شده است ضمن الحاق بنایی جدید، کاربری هایی نیز برای درون دو ‏کاروانسرا در نظر گرفته شود که از این طریق، طرح از لحاظ اقتصادی، توجیه بهتری داشته باشد.‏