در شرایط آب و هوایی ایران مشکل اصلی جهت افزایش تولید محصولات کشاورزی، محدودیت منابع آب می¬باشد. اما استفاده از سیستم¬های آبیاری تحت فشار می¬تواند یکی از راه¬حل¬های موثر در صرفه¬جویی و حفاظت منابع آب باشد. چنان¬چه این سیستم¬ها به درستی طراحی، اجرا و مدیریت شوند، باعث کاهش تلفات آب و افزایش یکنواختی آبیاری خواهندشد. لذا داشتن آگاهی از فاکتورهای موثر بر تلفات تبخیر و بادبردگی می¬تواند بسیار موثر باشد. این تحقیق با هدف دستیابی بر تأثیر پارامترهای اقلیمی بر تلفات تبخیر و بادبردگی در آبیاری بارانی انجام¬گرفته است. با توجه به این¬که سرعت باد و بالا بودن دمای هوا باعث کاهش راندمان و یکنواختی آبیاری می¬شود، 4 محدوده سرعت برای باد (3-0، 5-3، 7-5 و 7<)، شش بازه زمانی برای لحاظ کردن دمای هوا (9:30-8، 11:30-10، 13:30-12، 15:30-14، 17:30-16 و 19:30-18) و سه آرایش مربعی، مثلثی و مستطیلی برای آبپاش در آزمایشات در نظر گرفته¬شد. نتایج حاکی از آن بودند که زمانی¬که سرعت باد در محدوده 3-0 متر بر ثانیه باشد، راندمان و یکنواختی آبیاری بسیار بالاست ولی زمانی¬که سرعت باد از 7 متر بر ثانیه بیشتر شود این مقادیر با کاهش شدیدی مواجه می¬شوند. بهتر است در مناطقی که سرعت باد 5-0 متر بر ثانیه است آبیاری بارانی انجام¬ شود. آرایش مربعی بیشترین مقدار یکنواختی آبیاری را نشان¬داد و آرایش¬های مثلثی و مستطیلی نیز به ترتیب بعد از آرایش مربعی قرارداشتند. اما راندمان آبیاری برای آرایش مثلثی حداکثر بود که به ترتیب بعد از آن آرایش¬های مستطیلی و مربعی قرارداشتند. در آخر نیز مدل¬های کالیبره شده¬ایی برای پیش¬بینی cuc، du و ea ارائه ¬شده است.

یکی از مشکلات اصلی آبیاری سطحی توزیع غیریکنواخت آب در طول جویچه بوده که موجب کاهش راندمان کاربرد آب می گردد. بنابراین لزوم استفاده از روش های نوین آبیاری سطحی همواره احساس می شود. از راهکارهای مدیریتی در آبیاری جویچه ای می توان به روش های کات بک و موجی اشاره کرد. هدف از انجام این پژوهش مقایسه کارایی سه روش مدیریتی آبیاری جویچه ای به کمک یک میکرولایسیمتر ساده است. برای این منظور میکرولایسیمترهای جدیدی طراحی و ساخته شدند. این میکرولایسیمترها از دو لوله پلی اتیلن به قطر های 90 و 110 میلی متر ساخته شدند که در امتداد هر جویچه 70 متری، با فواصل 7متر نصب گردیدند. ارتفاع آب در هر میکرولایسیمتر قبل و بعد از هر آبیاری اندازه گرفته شد. براین اساس جبهه نفوذ آب در طول جویچه ها برای هر سه مدیریت آبیاری رسم شد. متوسط آب نفوذی در هر میکرولایسیمتر نشان داد که میزان نفوذ در آبیاری سنتی به ترتیب 14/7 و 6/36 درصد نسبت به آبیاری کات بک و موجی افزایش داشته است. مقایسه میزان نفوذ در هر نقطه از جویچه با استفاده از معادله نفوذ و میانیابی مقدار نفوذ در میکرولایسیمتر نشان داد که در روش آبیاری سنتی مقدار نفوذ در انتهای جویچه کمتر از معادله نفوذ گردیده است. در روش آبیاری کات بک مقدار نفوذ در تمامی مسیر بیشتر از مقادیر معادله نفوذ بوده و در روش آبیاری موجی مقدار نفوذ در ابتدای جویچه کمتر از معادله نفوذ گردیده است. مقایسه میانگین رواناب نشان داد که بیشترین میزان رواناب مربوط به آبیاری سنتی بوده و به ترتیب 21/0 و 76/2 درصد نسبت به آبیاری موجی و کات بک بیشتر است. همچنین بیشترین میزان تلفات نفوذ مربوط به آبیاری سنتی می باشد که به ترتیب 7/77 و 69/37 درصد نسبت به آبیاری موجی و کات بک بیشتر است. به طورکلی بالاترین راندمان مربوط به آبیاری کات بک بوده که به ترتیب 9/61و 15/97 درصد نسبت به آبیاری موجی و سنتی بیشتر است.