ویژگیهای متنی بسیاری در نگارش زبان دوم هستند که موجبات کیفیت نگارش را پدید میآورد. پیچیدگی دستوری و غنای واژگانی برخلاف کم توجهی به آنها در نگارش زبان دوم پر اهمیت به نظر میآیند. ادبیات موجود در این زمینه بیانگر نتایج ناهمگان و حتی گاهی متناقض است. مطالعات گذشته نتوانستند یافتههای قاطع و جامعی دربارهی نقش این دو پدیده در عملکرد نگارش زبان دوم ارائه دهند. یکی از دلایل عمدهی آن عدم شفافیت در تعریف پیچیدگی دستوری و غنای واژگانی است. همچنین روشهای تحقیق به کار گرفته شده اغلب با محدودیتهای فراوان همراه بود. بنابراین، هدف اصلی این مطالعه بررسی دقیق نقش پیچیدگی دستور و غنای واژگانی در کیفیت نگارش زبان دوم بود.