تأثیر برخی از عوامل محیطی بر تنوع و غنای گونه¬ای در منطقه حفاظت شده (لشگردرملایر)مرتع یک اکوسیستم طبیعی است که در برگیرنده منابع عظیمی از ذخایر ژنتیکی و تنوعی از گونه های گیاهی است که همواره این گوناگونی زیستی، متضمن پایداری مرتع در مقابل عوامل محیطی و زیستی است. هدف از این تحقیق بررسی رابطه تنوع و غنای گونه ای با مهمترین عوامل محیطی نظیر خصوصیات فیزیکو شیمیایی خاک و عوامل پستی و بلندی می باشد. بدین منظور، تحقیق حاضر در منطقه حفاظت شده لشگردر ملایر واقع در استان همدان انجام شد. پس از تعیین واحدهای کاری با مشخصات شیب، جهت و ارتفاع معین، نمونه برداری به صورت تصادفی – سیستماتیک اندازه با استقرار 2 ترانسکت عمود بر هم به طول100 متر در هر یک از آن¬ها انجام شد. سپس در طول هر ترانسکت 10 پلات 2 متر مربعی مستقر گردید و پس از تعیین خصوصیات گیاهی شامل تنوع، غنای گونه¬ای و یکنواختی، درصد پوشش و تراکم ¬در هر پلات نمونه برداری خاک از دو عمق 10تا0 سانتیمتری و 30 تا10¬ سانتیمتری انجــام شــد. سـپس تعیــین خصوصــیـات فیزیکو- شیمیایی نمونه های خاک در آزمایشگاه صورت گرفت. جهت تعیین ارتباط بین تنوع، غنای گونه¬ای و یکنواختی با عوامل خاکی و پستی و بلندی از آنالیز واریانس، مقایسه میانگین، همبستگی و رگرسیون چند متغیره در نرم افزار spss استفاده شد. نتایج نشان داد که با اطمینان 99درصد بین تنوع، غنای گونه¬ای و با عوامل خاکی و پستی و بلندی ارتباط وجود دارد. بین یکنواحتی با عوامل پستی و بلندی ارتباطی وجود ندارد ولی بین یکنواختی و عوامل خاکی ارتباط وجود دارد. در بین عوامل پسـتی و بلندی با افزایـش ارتفاع از¬ ¬-2000 تا 2600 تنوع کاهش یافته و طبقه طبقه ارتفاعی 2200-2000 بیشترین تنوع و غنا را داشته است. در بین جهات مورد مطالعه نیز دامنه جنوبی بالاترین تنوع و غنای گونه ای را در بین جهت های مورد مطالعه داشته است. از بین عوامل خاکی افزایش سیلت، شن، رس، درصد آهک، کربن آلی و ماده آلی موجب افزایش تنوع و غنای گونه ای بوده ولی و با درصد آهک و شن رابطه معکوس دارد.