در این پایان نامه به بررسی مساله ی بهینه سازی سبد اوراق بهادار چند دوره ای برای مدیریت دارایی و بدهی از نظر یک سرمایه گذار که قصد دارد قبل از رسیدن به انتهای افق سرمایه گذاری خود احتمال ورشکستگی را کنترل کند پرداخته می شود. یک مدل میانگین – واریانس که دارای محدودیت کنترل ورشکستگی در دوره های مختلف در طول افق زمانی می باشد تشکیل داده می شود. سپس یک روش برای حل این مدل بر اساس روش لاگرانژ افزاینده و رویکرد برنامه ریزی پویا ارائه می شود. سبد اوراق بهادار مورد بررسی در این پایان نامه از یک سری دارایی ریسکی و دارایی بدون ریسک و بدهی تشکیل شده است. منظور از تعدادی دارایی ریسکی، سهام ده شرکت مستقر در بورس می باشد که به صورت تصادفی انتخاب شده اند و منظور از دارایی بدون ریسک، اوراق مشارکت می باشد و منظور از بدهی سرمایه گذار، وام بانکی می باشد. با تشکیل سبد اوراق بهاداری از این دارایی ها، مساله ای با درجه ی پیچیدگی np-hard ایجاد می گردد که می توان این مساله را با الگوریتم فرا ابتکاری همچون الگوریتم ژنتیک حل نمود. در نهایت تاثیر کنترل ورشکستگی را روی استراتژی بهینه با استفاده از شبیه سازی مونت کارلو توسط نرم افزار متلب ارائه خواهد شد.