پژوهش حاضر به این موضوع تاکید دارد:سبک زندگی، متکی به توجه انسان به تغییر و اصلاح برخی شیوه های زندگی جمعی و فردی، سیستم های فعالیت در معماری است در نوشتار حاضر به توجه همزمان برخی الزامات زراحی مسکن، طراحی کشت و کار آفرینی و صنعت، طراحی سیستم مصرف آب، بازیافت، زباله، فاضلاب، انرژی تجدید پذیر مدیریت، محیط زیست و ... اشاره دارد. من ملک بودم و فردوس برین جایم بود آدم آورد در این دیر خراب آبادم توجه به جهان بینی هائی که ارتباط انسان، تکنولوژی و محیط زیست را یاد آوری کرده و اهمیت سبک زندگی و نحوه مسکن گزینی انسان را از زندگی روی زمین به با زمین زندگی کردن تغییر دهد. اکثر جانوران ساکن زمین (طبق نظر جانورشناسان) برای تطبیق زندگی با شرایط جوی و بدست آوردن غذا تغییرات عمده در فیزیک و ..... طی مرور زمان را تجربه می کنند.انسان برای این مطابقت نیاز به تغییر رفتار و سبک زندگی دارد (دکتر فرهنگ هولاکوئی) اشاره به برخی از دیدگاه های بین المللی (gen) و اهداف آنها که در حال خلق آینده ای توام پدیر هستند و انسانها را به داشتن فرهنگ احترام دو جانبه، همبستگی و عشق، ارتباط صادقانه و ..... راهنمایی می کند. پس از بررسی و تطبیق و تحلیل چند نمونه از روش های با هم مسکن گزینی از جمله هاوسینگ، پرماکالچر، خانه زمین، خانه سبز و .... و همچنین تطبیق و تحلیل چندین دهکده سازگار با محیط زیست. در این پروژه که در حاشیه روستای سررود شهرستان کلات نادری واقع شده است. از سیستم خانه زمین در این دهکده سازگار با محیط زیست بدلیل پیشینه تاریخی روستا و وجود سکونتگاه های تاریخی باقی مانده در مجاورت روستا استفاده شده است. و در نهایت در قالب اسکیس های دستی، نقشه های دیجیتالی، تصاویرو ..... ارائه گردید است.

مصارف مختلف آب و استفاده از آن به اشکال گوناگون در معماری ایرانی نشان می دهدکه آب ورای نقش پر اهمیت آن در تمدن و فرهنگ، ریشه در روح و روان آدمیان دارد. هم اکنون نیز آب به همان شکل گذشته در معماری و محیط زیست ما تاثیر می گذارد و فقط قالب استفاده از آن اندکی تغییر کرده است. امروزه از آب به شکلهای متفاوت تر و مهیج تر در کالبد شهر استفاده می شود و این شاید به خاطر اهمیت روز افزونی ست که آب در زندگی انسان پیدا یافته است. از این میان، آب انبار را به عنوان یکی از عناصر معماری پایدار و سبز برگزیدیم؛ زیرا در ایران همواره پایداری مورد توجه بوده است بدین ترتیب که در گذشته در مناطق کویری می توان راه حل هایی هماهنگ و سازگار با اقلیم را مشاهده کرد. آب انبار با ذخیره آب، روشی است بهینه در بهره گیری از منابع و انرژی های طبیعی. آب انبارها علاوه بر نقش مهمی که در زندگی روزمره مردم داشته اند، از موقعیت خاصی نیز در فرهنگ و اعتقادات مردم این سرزمین بهره مند بوده اند. آب انبار را جزء اماکن عمومی سنتی نیز می دانند. منظور از اماکن عمومی سنتی آن است که این نوع اماکن را مردم از زمان های قدیم تآٌسیس می کرده اند مثل مسجد و ... آب انبار در واقع محفظه ای بود که در آن همواره آب خوش گوارا ذخیره می کردند، مکانی سرپوشیده در زیرزمین با حوضی بزرگ که جای ذخیره کردن آب بود و قفی آجری روی آن قرار می گرفت. آب انبار ها برای رفع نیاز مردم به آب شرب در بیشتر مناطق ایران و بعضی کشورهای دیگر ساخته می شد. آب انبارها بسته به شرایط انواع مختلفی داشتند و نیز از معماری خاصی بهره مند بودند. این پژوهش با بررسی نقش و کارکرد آب انبار ها در پی شناسایی الگوهای پایدار معماری بومی ایران با استفاده از مطالعات میدانی و کتابخانه ای است. در این پژوهش اسناد و مدارک و پلان های آب انبار های قدیمی از میراث فرهنگی و با بررسی و الهام گرفتن از آن ها، در مرحله طراحی به عنوان پایه اصلی و مهم کار مورد استفاده قرار گرفت. بدین ترتیب که در طراحی حجم، ابتدا از آن ها به صورت المان گونه استفاده شد و رفته رفته طی مراحلی پخته تر شد و تغییراتی روی آنها انجام گرفت و در نهایت در مرحله طراحی پلان هم ،زمینه و پایه اصلی ایده ،همان پلان ها بود. در انتها می توان به نکته حائز اهمیت این پروژه که علاوه بز موارد دیگر، گریز شایانی به معماری سبز دار اشاره کرد .که آن به کار گیری یک توربین آب است که علاوه بر استفاده بهینه از مصرف برق ، موردی نمادین در نمایش یکی از جنبه های استفاده از آب ،برای بازدیدکنندگان از این مجموعه باغ موزه می باشد.