عفونت مایکوباکتریوم اویوم پاراتوبرکولوزیس یا بیماری یون یک عفونت پیشرونده ی مزمن در نشخوارکنندگان محسوب می شود. این بیماری توسط یک باکتری اسید فست به نام مایکوباکتریوم اویوم تحت گونه ی پاراتوبرکولوزیس ایجاد می شود. شکل بالینی این بیماری باعث اسهال مزمن، لاغری، ضعف و نهایتا مرگ می گردد. در شکل تحت بالینی هم باعث کاهش وزن پیشرونده، کاهش تولید شیر، کاهش ارزش لاشه و حذف زود هنگام می شود. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر عفونت مایکوباکتریوم پاراتوبرکولوزیس بر روی شاخص های سلامت (جفت ماندگی، متریت، ورم پستان، جابجایی شیردان، تب شیر ، حذف، لنگش، زخم کف سم، بیماری خط سفید و فلگمون)، تولید (تولیدشیر در 305 روز در دوره شیرواری پیشین و کنونی) و تولید مثل (تعداد زایش، وضعیت ابستنی در 150 روز پس از زایش و روزهای باز) در یک گاوداری صنعتی می باشد. جهت بررسی وضعیت عفونت مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس از تست الایزا استفاده گردید. داده های مربوط به دو دوره شیرواری کنونی و پیشین 1700 راس گاو در طی سال های 1389 تا 1392 ، ثبت و مورد ارزیابی قرار گرفت. این داده ها با استفاده از نرم افزار sas ویراست 9.2 و به روش های chi-square , logistic regression ، t test و survival analysis انجام شد و نتایج با میزان (p < 0.05) معنی دار تلقی گردید. در این مطالعه اثر مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس بر آبستنی در 150 روز شیرواری و تولید شیر 305 روز در دوره شیرواری کنونی، حذف و جفت ماندگی معنی دار بود ولی بر تولید شیر 305 روز دوره شیرواری پیشین، روزهای باز، ورم پستان، تب شیر، زخم کف سم و فلگمون معنی دار نبود. همچنین در دام های آلوده موارد وقوع جابجایی شیردان، متریت، لنگش و بیماری خط سفید به طور معنی داری کمتر از دام های سالم بود.