استفاده ازبادبندهای همگرا نظیر بادبندهای ضربدری و شورون در ساختمان های فولادی‎ ‎با ارتفاع کم و متوسط به علت تأمین مقاومت ‏وسختی، مقرون به صرفه بوده و به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. یکی از عوامل مهم در این سیستم، تعیین شکل و محل ‏مهاربندها می باشد. در این پژوهش، 8 سازه فولادی (قاب ساده مهاربندی) دوبعدی 7 طبقه طبق دستورالعمل بهسازی لرزه ای ساختمان ‏ها ی موجود(نشریه 360) و روش های ارائه شده در ‏fema‏ وتوسط نرم افزار ‏perform-3d v4.03‎‏ مورد تحلیل دینامیکی ‏غیرخطی قرار گرفته و نتایج با یکدیگر مقایسه می شوند. پارامترهای متغیر در این مطالعه شکل بادبند و موقعیت آن در نظر گرفته شده ‏است.برای یکسان سازی شرایط مقایسه، طراحی قاب ها توسط نرم افزار ‏etabs‏ به صورتی انجام شده که وزن در اعضای متناظر قاب ‏ها(تیرها، ستون ها و بادبندها) یکسان باشد برای مثال قاب دارای 12 عدد بادبند(ضربدری، شورون و ...) در مقایسه با قاب دارای 24 عدد ‏بادبند(ضربدری، شورون و ...) وزن یکسانی دارد و تنها نحوه قرارگیری و شکل مهاربندها در یک قاب فولادی هفت طبقه، متفاوت می ‏باشد.بدین ترتیب از بادبندهای ضربدری و شورونی شکل، در سه موقعیت مختلف یک اسکلت فولادی سه دهانه هفت طبقه، دو به دو ‏و نیز به همراه دو سیستم دیگر، استفاده شده است. نتایج تحلیل های تاریخچه زمانی دربرگیرنده کنترل تغییرشکل دورانی بیشینه ‏بادبندها (‏d/c‏ ) ، بیشینه دریفت، برش طبقات و تغییرشکل پسماند می باشد.‏