آگاهی از ویژگیهای آنتروپومتریکی، آمادگی جسمانی و آمادگی مهارتی دانشجویان تربیت بدنی از اهمیت زیادی برخوردار است و ارتباط نزدیکی باعملکرد موفقیت آمیز این دانشجویان دارد. موفقیت در رشته تربیت بدنی نیازمند برخورداری از سطوح بالای سرعت، چابکی، انعطاف پذیری، توان و ظرفیت بی هوازی و... است. بنابراین ، شناخت و ارزیابی این عوامل و تعیین نقش هرکدام از آنها در موفقیت دانشجویان تربیت بدنی حائز اهمیت می باشند. هدف از پژوهش حاضرمقایسه ویژگیهای آنتروپومتریکی، آمادگی جسمانی و آمادگی مهارتی دانشجویان پسر سال اول تربیت بدنی با دانشجویان سال اول سایررشته های دانشگاه زنجان می باشد. بدین منظور28 دانشجوی پسرسال اول رشته تربیت بدنی(با میانگین سن 68/21سال، وزن 36/64کیلوگرم و قد93/ 177 سانتی متر) و 28 دانشجوی پسر سال اول غیر تربیت بدنی (با میانگین سن 82/21 سال، وزن 68/68 کیلوگرم و قد 18/ 177 سانتی متر) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای ارزیابی ویژگیهای آنتروپومتریکی از شاخص قد، وزن، درصد چربی بدن، شاخص توده بدن، طول دست ها،عرض شانه ودور قفسه سینه؛ برای ارزیابی ویژگیهای آمادگی جسمانی از شاخصهای استقامت قلبی – تنفسی(آزمون بروس)، استقامت عضلانی، توان بی هوازی (آزمون سارجنت)،چابکی(آزمون اجرن)، انعطاف پذیری،نیروی عضلات دست ، سرعت (آزمون دو 45 متر)، و سرعت عکس العمل دست؛ و برای ارزیابی ویژگیهای آمادگی مهارتی از شاخصهای دریبل توپ بسکتبال ، ضربه سر فوتبال و سرویس کوتاه بدمینتون استفاده شد. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین، انحراف استاندارد اطلاعات بدست آمده ، از آزمون ناپارامتری کلموگروف – اسمیرنوف برای تعیین توزیع طبیعی داده ها و از آزمون های t مستقل و یومن - ویتنی برای بررسی اختلاف میانگینهای به دست آمده دو گروه استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد اختلاف معناداری بین دورقفسه سینه ، درصد چربی بدن، شاخص توده بدن، استقامت عضلانی ، توان بی هوازی ، چابکی ، سرعت ، نیروی عضلات دست ، انعطاف پذیری و سرعت عکس العمل دست دو گروه وجود دارد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت موفقیت در رشته تربیت بدنی به عوامل زیادی وابسته بوده و دانشجویان موفق باید دارای ویژگیهای آنتروپومتریکی،آمادگی جسمانی و آمادگی مهارتی خوبی باشند .

هدف تحقیق حاضر مقایسه اثردوزمان مختلف روزبرتوان هوازی وبی هوازی ،چابکی،قدرت واستقامت عضلانی دانش آموزان دختردبیرستانی بوده است. بدین منظورازبین دانش آموزان دختر دبیرستانهای شهرستان شهریار 15 نفر بصورت تصادفی وداوطلبانه بعنوان آزمودنی بامیانگین سنی (سال51/±16/41)،قد(سانتیمتر4/11±159)ووزن (کیلوگرم6/41±50/5)وشاخص توده بدنی(2/22 ±19/95کیلوگرم برمترمربع)ودرصدچربی(3/56±17/15) انتخاب شدندودراین تحقیق شرکت کردند.متغیرهای تحقیق عبارت بودنداز: توان هوازی ،حداکثر،حداقل ومیانگین توان بی هوازی وشاخص خستگی،چابکی ،قدرت گرفتن دست ، استقامت عضلات شکم ونیزضربان قلب وفشارخون که درقبل وبعدازآزمون پله آستراند-رایمینگ اندازه گیری شد.آزمون درساعت 9صبح و18عصرودردوروزمجزا به صورت طرح متقاطع برگزارگردید. داده های بدست آمده بااستفاده ازآمون آماریt همبسته تجزیه وتحلیل شدونتایج نشان داد: حداکثراکسیژن مصرفی(p=0/6)، ضربان قلب استراحتی(p=0/94) و ضربان قلب بعدازفعالیت(0/82 p=) آزمودنیها درزمانهای مختلف روز اختلاف معناداری نداشت .همچنین مشخص شد، چابکی(p=0/02).، قدرت گرفتن دست(p=0/04)، استقامت عضلات (0/03 p=)ونیز حداکثر،حداقل ومیانگین توان بی هوازی آزمودنیها(p=0/00) بطورمعناداردربعدازظهربیشترازصبح بود.این درحالی بودکه درموردشاخص خستگی(p=0/08) تفاوت معناداری بین نتایج صبح وبعدازظهرمشاهده نشد. یافته های بدست آمده ازاندازه گیری فشارخون نیزچنین نشان دادکه، فشارخون سیستولی قبل و بعد از فعالیت (p=0/06, p=0/001)وهمچنین فشارخون دیاستولی قبل و بعد از فعالیت(p=0/004, p=004) آزمودنیها بطورمعناداردرصبح بیشتراز بعدازظهربود. نتیجه گیری می شود بهترین زمان برای برگزاری آزمون های قدرت،استقامت عضلانی و توان بی هوازی بعد از ظهر می باشد و در صبح سیستم قلبی عروقی در معرض فشار بیشتری قرار دارد.

هدف کلی تحقیق حاضر ، تاثیرانواع بازیافت فعال(شنای ملایم) و غیر فعال(نشستن) و سونای خشک بردفع لاکتات خون پس از شنای 100متر کرال سینه در مردان جوان بود. به همین منظور 10 نفر آزمودنی از بین معلمان تربیت بدنی به صورت داوطلب، با میانگین (سن 22/2±4/27 سال، قد 12/6±2/177 سانتی متر ، وزن 01/4±70/72 کیلو گرم ، شاخص توده بدنی 40/1±18/23 کیلوگرم بر متر مربع ) انتخاب و در یک گروه قرار گرفتند. آزمودنی ها در 3 روز مختلف با 48 ساعت فاصله زمانی ، یکی از روش های بازیافت فعال(شنای ملایم) و غیر فعال(نشستن و سونای خشک) را اجرا کردند. در ادامه آنها ، جلسه اول را با بازیافت غیر فعال(نشستن) آغاز کرده و بعد از آن جلسه دوم را با با سونای خشک ادامه داده سر انجام جلسه آخر را با بازیافت فعال(شنای ملایم) به پایان رساندند. در هر جلسه، قبل از فعالیت اصلی( آزمون شنای 100متر کرال سینه با شدت بیشینه) فعالیت گرم کردن را به مدت 15 دقیقه در آب و بیرون از آن انجام و بعد استراحت، و نمونه خونی لاکتات و ضربان قلب از آزمودنی ها گرفته شد و سپس طی 3 مرحله، بلافاصله، دقایق 5و10، ضربان قلب آنها اندازه گیری و میزان لاکتات خون به وسیله دستگاه لاکتومتر ثبت شد.در پایان برای سنجش تاثیر روش های تحت بررسی بر روی عملکرد، اجرای شنای 100متر کرال سینه تکرار گردید. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون کلموگروف-اسمیرنوف ، برای اطمینان از طبیعی بودن توزیع داده ها و همگنی واریانس در هر روش، از آزمون تحلیل واریانس در اندازگیری تکراری برای بررسی تفاوت بین مراحل مختلف اندازه گیری، از آزمون بنفرونی برای مشخص نمودن معنی داری بین مراحل استفاده شد، همچنین سطح معناداری 05/0p≤ در نظر گرفته شد. نتایج تحقیق نشان داد یک جلسه بازیافت سونای خشک بردفع اسیدلاکتیک خون پس از فعالیت شدید و دقایق 5 و10، تفاوت معنی داری با روش بازیافت نشستن نداشته است، همچنین،یک جلسه بازیافت شنای ملایم بردفع اسیدلاکتیک خون پس از فعالیت شدید، در دقیقه 5، تاثیر معنی دار نداشته، اما در دقیقه 10، تاثیرگذار بوده وتفاوت معنی داری در دفع اسیدلاکتیک خون با روش نشستن داشته است، به عبارتی کاهش اسیدلاکتیک در دقیقه 10 بیشتر و مشهودتر از دقیقه 5 بوده است(05/0 p≤) و بین یک جلسه بازیافت شنای ملایم با سونای خشک بر دفع اسید لاکتیک خون، تفاوت معنی دار وجود نداشته است، هر چند شنای ملایم به نسبت سونای خشک تاثیر بهتر و سریع تری بر دفع اسیدلاکتیک خون داشته است. بنابراین توصیه می شود برای دفع سریعتر لاکتات خون از روش شنای ملایم استفاده گردد.

چکیده کودکان ونوجوانان بیش ازدیگرگروه های سنی به فعالیت بدنی کافی نیازدارندتابتوانندبه رشدجسمی وتکامل ذهنی کافی برسند. به علاوه، بتوانند با بیماری های مزمن سنین بعدی مقابله نمایند. درکشورمااضافه وزن وچاقی دربین کودکان ونوجوانان روندروبه گسترش داردوارتباط آن باشیوه زندگی ازجمله بی تحرکی رانشان داده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین تعداد، سرعت متوسط، طول، آهنگ گام با شاخص توده بدنی در دانش آموزان 9-14ساله شهر تهران بود. بدین منظور پس از انجام مطالعات مقدماتی، تعداد 796 دانش آموز شامل405 پسرو391 دختر در رده سنی 9 تا14 ساله نمونه آماری این پژوهش را تشکیل دادند. در ابتدا قد ایستاده و وزن آنها اندازه گیری و شاخص توده بدنی دانش آموزان مشخص شد: رده های سنی بالای 9 سال با شاخص توده بدنی (34/0 ± 60/18)، 10 سال با شاخص توده بدنی (34/0 ± 00/19)، 11 سال با شاخص توده بدنی (35/0 ± 02/20)،12 سال با شاخص توده بدنی (31/0 ± 62/20)، 13 سال با شاخص توده بدنی (38/0 ± 27/21)، 14 سال با شاخص توده بدنی (40/0 ± 59/20 ). سپس، طول گام دانش آموزان اندازه گیری شد وبدین منظور تعداد گام دانش آموزان از طریق دستگاه گام شمار در یک مسافت راه رفتن 1000متری سنجیده شد. هم چنین، آهنگ گام دانش آموزان با دستگاه گام شمار و کرنومتر مشخص شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد (05/0≥ p و01/0≥ p ). نتایج مطالعه نشان داد ارتباط منفی و معنی داری بین شاخص توده بدنی و تعداد گام کل دانش آموزان مورد نظر وجود داشت . هم چنین، ارتباط مثبت معنی داری بین شاخص توده بدنی و طول گام کل دانش آموزان مورد نظر وجود داشت، اما ارتباط معنی داری بین شاخص توده بدنی با آهنگ گام و سرعت متوسط دیده نشد. کلید واژه ها: شاخص توده بدنی، تعداد گام، آهنگ گام، سرعت متوسط، طول گام

اگر چه هدف واضح تمرین ورزشی، افزایش عملکرد ورزشکار می باشد؛ اما چنانچه متخصصان علم تمرین در تعیین شدت و مدت تمرین و فواصل استراحتی بین آن ها توجه لازم را نداشته باشند ممکن است ورزشکاران با خطر بیش تمرینی روبرو شوند. برخی از عوامل موثر و متاثر از بیش تمرینی شناسایی شده، ولی تلاش برای آگاهی بیشتر در این زمینه هنوز ادامه دارد. بنابراین تحقیق حاضر با هدف بررسی ارتباط بین غلظت تستوسترون و کورتیزول بزاقی، نسبت بین آن ها، عملکرد رقابتی و انگیزش رقابت (انگیزش توان، انگیزش دستیابی به موفقیت، انگیزش اجتناب از شکست) با علائم اولیه روانی بیش تمرینی انجام شد. بدین منظور 24 کشتی گیر ملی ایران (14 کشتی گیر جوان در آخرین اردوی آمادگی برای مسابقات جام جهانی جوانان 2008 استانبول و 10 کشتی گیر بزرگسال در آخرین اردوی آمادگی برای مسابقات المپیک پکن) از بین مردان کشتی گیر نخبه آزاد و فرنگی ایران به طور هدفدار انتخاب شدند و سه نوبت در روز (ساعت 8،11 و 17) از آن ها نمونه های بزاق جمع آوری شد و غلظت کورتیزول و تستوسترون بزاق آن ها در هر ساعت و میانگین آن در کل روز تعیین گردید. همچنین به منظور ارزیابی انگیزش رقابت (انگیزش توان، انگیزش دستیابی به موفقیت و انگیزش اجتناب از شکست) و بیش تمرینی، در همان روز شرکت کننده ها به پرسشنامه ی نگرش ورزشی (ویلیس، 1982) و پرسشنامه ی استاندارد علائم اولیه روانی بیش تمرینی (جامعه ی پزشکی ورزشی فرانسه،1993) پاسخ دادند. و سپس رتبه ورزشی هر یک از کشتی گیران در مسابقات ذکر شده به عنوان معیاری برای ارزیابی عملکرد رقابتی در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و فقط در مورد ارتباط عملکرد رقابتی و بیش تمرینی با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن و در سطح معنی داری 05/0 >p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین شاخص روانی بیش تمرینی و غلظت کورتیزول بزاقی کشتی گیران جوان در ساعت 8، کشتی گیران بزرگسال در ساعات 11 و 17 و در کل در ساعت 8 و 17 ارتباط مثبت معنی داری وجود دارد و همچنین بین شاخص روانی بیش تمرینی و میانگین غلظت کورتیزول بزاقی در دو گروه جوانان و بزرگسالان و در کل ارتباط مثبت معنی داری وجود دارد (05/0 p<). از طرفی بین شاخص روانی بیش تمرینی و نسبتt/c رابطه ای معکوس و معنی دار در دو گروه جوانان و بزرگسالان مشاهده شد (05/0 p<). در حالی که در کل رابطه معنی دار نبود. اما بین تستوسترون بزاقی، عملکرد رقابتی و انگیزش رقابت و خرده مقیاس های آن با شاخص روانی بیش تمرینی رابطه ای یافت نشد (05/0p>). در این مطالعه غلظت تستوسترون بزاقی در ساعت 8، 11 و میانگین در گروه جوانان به طور معنی-دار بیشتر از بزرگسالان بود و عملکرد رقابتی جوانان به طور معنی دار بهتر از بزرگسالان بود. در نهایت نتیجه گیری شد که پرسشنامه علائم اولیه روانی بیش تمرینی می تواند به خوبی میزان فشار ناشی از تمرینات سنگین را ارزیابی کند. از این رو مربیان ورزش برای جلوگیری از مشکلات ناشی از بیش تمرینی و کنترل فشار وارده بر ورزشکاران می توانند از این ابزار که راحت و در دسترس می باشد، استفاده کنند.

هدف این پژوهش تاثیر وضعیت متفاوت بالیدگی بر توزیع و درصد چربی whr ،bmi دختران نوجوان غیر ورزشکار بود. بدین منظور 600 دانش آموز دختر با دامنه سنی 11 تا 18 سال شهر نهاوند در این پژوهش شرکت کرده و با استفاده از پرسشنامه(پیوست شماره 1) سن شروع قاعدگی در افرادی که قاعده شده بودند به دست آمد و با توجه به آن نیز میانگین سن شروع قاعدگی در شهرستان نهاوند محاسبه گردید. سپس با توجه میانگین سن شروع قاعدگی، 120 نفر از دانش آموزان 14 ساله به صورت هدف دار انتخاب و در سه گروه زودرس، میان رس ودیررس دسته بندی شدند و به عنوان حجم نمونه پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفتند. شاخص های مورد اندازه گیری در این پژوهش عبارت بودند از: وزن و قد برای تعیین شاخص توده بدن(bmi)، اندازه محیط کمر و محیط لگن برای تعیین شاخص whr و سنجش ضخامت چربی زیر پوستی نواحی سه سر بازویی و ساق پا برای تعیین شاخص درصد چربی بدن(bf%). میانگین سن شروع قاعدگی 1/13 سال و میانگین متغیرهای قد ، وزن، شاخص توده بدن، درصد چربی بدن، وزن خالص بدن و نسبت محیط کمر به لگن دختران نوجوان به ترتیب برابر 159سانتی متر، 44/51 کیلوگرم، 10/16 کیلوگرم بر متر مربع، 65/32 درصد، 58/31 ، 81/0 به دست آمد. پس از جمع آوری داده ها، کلیه اطلاعات نرم افزار spss در دو سطح توصیفی واستنباطی تجزیه و تحلیل شدند. در بخش استنباطی، ابتدا برای تعیین توزیع نمونه ها و همگنی واریانس ها به ترتیب از آزمون های کلمو گراف اسمیرنوف و لوین استفاده شد، سپس برای تعیین تفاوت بین وضعیتهای بالیدگی مختلف از روش anovaیک راهه استفاده گردید، نتایج نشان داد: 1- زودرس، دیررس، میان رس بودن دختران غیر ورزشکار سالم بر چربی زیرپوستی سه سر بازوئی تأثیر دارد. (000/0= p، 63/23=f) 2- زودرس، دیررس، میان رس بودن دختران غیر ورزشکار سالم بر چربی زیرپوستی ساق پا تأثیر دارد. (000/0= p، 65/29=f) 3- زودرس، دیررس، میان رس بودن دختران غیر ورزشکار سالم بر درصد چربی تأثیر دارد. (000/0= p، 71/29=f). 4- زودرس، دیررس، میان رس بودن دختران سالم غیر ورزشکار بر شاخص توده بدن تأثیر دارد. (000/0 = p، 17/18=f). 5- زودرس، دیررس، میان رس بودن دختران نوجوان غیر ورزشکار بر نسبت محیط کمر به لگن تأثیر دارد. (009/0 =p، 94/4=f) 6- زودرس، دیررس، میان رس بودن دختران سالم غیر ورزشکار بر وزن تأثیر دارد. (000/0 = p، 12/18=f). 7- زودرس، دیررس، میان رس بودن دختران نوجوان غیر ورزشکار بر قد تأثیر ندارد. (106/0= p، 28/2=f) 8-زودرس، دیررس، میان رس بودن دختران نوجوان غیر ورزشکار بر وزن خالص بدن تأثیر ندارد. (163/0= p، 841/1=f)