نوستالژی به معنای غم و اندوهی است که بنا به دلایلی و اغلب به خاطر آرزوی از دست رفته به آدمی دست می دهد. این آرزوی از دست رفته هنگامی که مربوط به روز ازل باشد و جایگاهی چون بهشت، مفاهیم مربوط به بازگشت به آن عمیق تر و جهان شمول تر خواهد بود. بنابر این دیدگاه بهشت به مثابه ی سکونتگاه سرمدی نخستین انسان است که دورافتادن از آن دلتنگی عمیقی را بر وی مستولی می کند. در این پژوهش تلاش شده است تا با نگاهی تحلیل گرایانه به هفت پیکر نظامی، اندوه بکار رفته در داستان های این اثر را از خلال ابیات آن بیرون بکشیم و نشان دهیم تا چه حد مسئله ی یاد شده بر روی چگونگی پرداخت داستان ها اثر گذاشته است. در نهایت نیز اثبات کرده ایم که می توان گشت و گذار بهرام در هفت گنبد را ناشی از جست و جو و در مرحله ی بعد رسیدن به شناخت ویژگی ها و چگونگی بازگشت به جایگاه یکسره پالوده از عیبی همچون بهشت دانست. کلمات کلیدی: نوستالژی، بهشت، هفت پیکر، نظامی، بهرام.