نام پژوهشگر: هادی احتشام

بررسی قراردادهای خصوصی طرفین در دوران نامزدی
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - موسسه آموزش عالی غیر دولتی غیر انتفاعی کار - دانشکده علوم انسانی 1392
  سیدعباس میرامینی   علیرضا رجب زاده

خانواده از جمله مواردی است که در اسلام مورد توجه موکد قرار گرفته است و به نظر می رسد قانون گذار نیز به تبع فقه بر آن حمیت و تعصبی خاص دارد. مساله نامزدی که به تعبیر حقیر برزخ دوران تاهل و تجرد است در حقوق ما کمتر مورد توجه قرار گرفته است که عمده دلیل آن نیز عدم توجه فقه به آن بوده است. تشکیل خانواده امری حساس و خطیر می باشد که شناخت و آگاهی هرچه بیشتر طرفین از یک دیگر می تواند از خطرات احتمالی آن بکاهد. بر همگان مبرهن است که یکی از ابزارهای ضروری شناخت طرفین از یک دیگر ارتباط برقرار کردن آن ها با هم دیگر است و منش جامعه امروزی این امر را تصدیق می نماید. امروزه معمولا متداول است که به جهت شناخت طرفین از یک دیگر مدتی نه چندان طولانی که معمولا حدود سه ماه می باشد طرفین با هم نامزد می مانند و پس از شناخت و آگاهی نسبتا معقول اقدام به ازدواج می نمایند. شکی نیست که در این دوران به دلیل ارتباطاتی که طرفین با یک دیگر برقرار کرده اند مسائل و روابط حقوقی نیز میانشان به وجود می آید که البته در صورت منجر نشدن نامزدی به نکاح و به اصطلاح بر هم خوردن آن، ممکن است به اختلاف نیز بینجامد. ما به بررسی روابط حقوقی و قراردادهای خصوصی احتمالی این دوران پرداخته و نیز متذکر ضعف قانون گذار در این زمینه می گردیم. در بدو امر به پژوهش کامل و دقیق نامزدی و مفهوم آن پرداخته و شرایط، آثار، انحلال و بر هم زدن آن را مورد واکاوی قرار می دهیم. از آنجا که این پژوهش در صدد نیل به مطالعه قراردادها و روابط حقوقی دوران نامزدی است در گام بعدی به بررسی قراردادهای خصوصی و میزان اعتبار و جایگاه آن ها در تلاقی با این موضوع می نماید و مشاهده می نماید که توافقات دوران نامزدی که ممکن است منجر به تعهد و وظیفه نیز بشود تا چه حد و اندازه ای اصولا قابل پذیرش است. سپس به پژوهیدن در رابطه با روابط و قراردادهای احتمالی دوران نامزدی ادامه می دهیم و جایگاه توافقات را در احکام نامزدی، انحلال و امور خارج از آن را محک می زنیم. در طول این مدت به یک قضاوت کلی در مورد این موضوع می پردازیم که آیا نگاه قانون گذار به نامزدی کافی بوده و این چند ماده، نیاز جامعه را بر طرف می نماید یا خیر؟ که پاسخ از نظر ما منفی است و دلیل ما بر آن، این است که به خوبی از روح و سیاق قوانین خانواده می توان فهمید که قانون گذار بر آن اهمیتی دو چندان قائل است پس چگونه می شود نامزدی را که مقدمه تشکیل آن می باشد به راحتی قابل بر هم زدن دانست و هیچ شرح و تفصیلی بر آن قائل نشد؟! در انتها نیز خسارات ناشی از توافقات این دوران و چگونگی جبران آن ها را می خوانیم ان شاء الله