امروزه، وقتی در مباحث فردی و اجتماعی از قدرت صحبت می کنیم به ناگاه ذهنها به سوی قدرت سخت متوجه می شوند. این موضوع در بعد کلان تر، در عرصه کشور داری نیز بیشتر عیان گشته و مطرح می باشد. با آنکه عناصر تشکیل دهنده قدرت یک کشور در عرصه سیاست و روابط بین الملل بسیار گسترده است، اما بدون تردید، قدرت نظامی کارآمد مهمترین مولفه می باشد. از همین روی پرداختن به آن برای همه کشورها از جمله جمهوری اسلامی ایران با توجه به شرایط خاص و ویژه استراتژیکی و ژئوپولیتیکی آن یک موضوع مهم و حیاتی می باشد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال 1357 ، با توجه به آرمان های انقلاب و شرایط زمانی وقت، تأمین مایحتاج نظامی کشور از خارج غیر ممکن بود. این شرایط با توجه به تحریم کشور از سوی صاحبان صنعت و تکنولوژی از جمله در عرصه نظامی پررنگ تر شده و در زمان تهاجم نظامی عراق این ضرورت و خلا هرچه بیشتر از سوی مقامات عالیرتبه نظام و آحاد ملت درک شد. به همین سبب برای تأمین نیازهای مورد نظر کشور به ویژه در زمینه نظامی، سرمایه گذاری های کلان کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدتی انجام شد که امروز پس از گذشت بیش از سه دهه، بسیاری از آن ها به ثمر نشسته است و همین ثمرات توانسته است جایگاه و پرستیژ کشور را در عرصه سیاست و روابط بین الملل هر چه بیشتر توسعه بخشد و پشتیبان قابل اطمینانی برای پیشبرد هر چه بیشتر و بهتر سیاست های کلان کشور برای تأمین منافع ملی باشد. در واقع سرمایه گذاری های انجام شده در عرصه نظامی از جمله موشکی سبب افزایش قدرت سیاسی جمهوری اسلامی ایران گشته است.