هدف این تحقیق تهیه ی کامپوزیت و نانوکامپوزیت پلی آنیلین در محیط آبی و آبی/ غیرآبی توسط پلیمریزاسیون شیمیایی آنیلین با استفاده از یدات پتاسیم به عنوان اکسیدان و در حضور پایدارکننده های مختلف نظیر پلی وینیل کلراید و هیدروکسی پروپیل سلولز، هم چنین اکسید سیلیسیوم است. خواص محصولات مانند مورفولوژی، اندازه ذرات، ساختمان شیمیایی و درصد تبدیل مونومر به پلیمر مورد بررسی قرار گرفت. اندازه ی ذرات در محیط آبی/ غیرآبی ریزتر و ذرات هموژن تر شدند. به منظور بررسی رفتار و خواص متفاوت این نمونه ها از آزمون های میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem)، طیف سنجی مادون قرمز (ftir) و پراش اشعه ی ایکس (xrd) استفاده گردید. نتایج نشان می دهد که شکل شناسی، اندازه ذرات و یکنواختی محصول به نوع و غلظت پایدارکننده و نوع محلول به کار برده شده بستگی دارد. ساختار محصولات با استفاده از طیف سنجی ftir مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که شدت پیک ها به نوع پایدارکننده ها بستگی دارد. تصاویر x-ray مربوط به نانوکامپوزیت پلی آنیلین/ اکسید سیلیسیوم مورد بررسی قرار گرفت. تصاویر نشان دهنده ی تشکیل نانوکامپوزیت بوده است.

هدف از این تحقیق تهیه کامپوزیت و نانوکامپوزیت های پلی تیوفن با استفاده از کلرید آهن(iii) به عنوان اکسید کننده و در حضور پایدارکننده های گوناگون ازجمله پلی وینیل کلراید و پلی وینیل الکل در محیط آبی بوده است. به منظور بررسی رفتار و خواص متفاوت این نمونه ها از آزمونهای میکروسکوپ الکترونی (sem)، طیف سنجی مادون قرمز (ftir) و اشعه ایکس (x-ray) استفاده گردید. ساختار شیمیایی پلیمر تهیه شده با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد شدت پیکها به نوع پایدار کننده بستگی دارد. شکل شناختی، درصد تبدیل مونومر به پلیمر و اندازه ذرات به نوع و غلظت پایدارکننده و حلال بستگی دارد. بررسی نتایج میکروسکوپ الکترونی نشان می دهد افزودن پایدارکننده علاوه بر اینکه سبب ریزتر شدن اندازه ذرات می شود، توزیع ذرات را هم یکنواخت تر می کند. نوع پایدارکننده و همچنین نوع حلال تأثیر اساسی روی اندازه و یکنواختی ذرات دارد. پایدارکننده باعث کوچکتر شدن و یکنواخت تر شدن ذرات می گردد. به این دلیل که پایدارکننده ها تأثیر اساسی روی خواص فیزیکی و شیمیایی محلول دارند. پایدارکننده ها همچنین به وسیل? پیوند فیزیکی و شیمیایی جذب پلیمر شده و در نتیجه روی اندازه و همگنی ذرات تأثیر می گذارند. همان گونه که از شکل ها پیداست با افزودن پایدارکننده اندازه ذرات کوچکتر شده و باعث یکنواخت شدن ذرات می گردد. علت ریزتر شدن ذرات در حضور پایدارکننده این است که پایدارکننده با پلیمر پیوند برقرار کرده و از بهم پیوستن و لخته شدن ذزات جلوگیری می کند. همچنین پایدارکننده به صورت لای? بسیار نازکی مونومر را احاطه کرده و از بهم پیوستن ذرات جلوگیری می شود