چکیده: سرچشمة مضامین شاعرانه مختلف و متنوع است؛ اسطوره، تاریخ، فرهنگ، قصص و...؛ و یکی از شاخصه های آثار ماندگار ادبی، استفادة هنرمندانه شاعر یا نویسنده از این مضامین و بن مایه ها است. داستان ها دارای ظرفیت های ویژه ای برای بیان مسائل حکمی و تعلیمی بوده اند. استفاده از داستان و قصّه در دوره های مختلف ادب فارسی رواج داشته است و شاعران و نویسندگان از آن برای بیان معانی و مضامین گوناگون سوده برده اند. نور الدین محمد ظهوری ترشیزی از شاعران مشهور نیمه دوم قرن دهم و اوایل قرن یازدهم هجری است. ظهوری در اشعار خویش از داستان پیامبران جهت مضمون آفرینی بهرة فراوانی گرفته و همین عامل نیز موجب غنای اشعار وی شده است. در دیوان ظهوری، داستان ده تن از انبیای الهی بازتاب داشته است که عبارتند از: حضرت آدم (ع)، حضرت ابراهیم (ع)، حضرت ایوب (ع)، حضرت خضر (ع)، حضرت سلیمان (ع)، حضرت عیسی (ع)، حضرت موسی (ع)، حضرت نوح (ع)، حضرت یعقوب (ع) و حضرت یوسف (ع). جُستار حاضر به بررسی سیمای پیامبران در دیوان ظهوری ترشیزی می پردازد و در دو فصل تنظیم شده است: فصل اول، تحت عنوان کلیات، شامل مقدمه، بیان مسأله، سوالات تحقیق، ضرورت تحقیق، پیشینه تحقیق، فرضیه های تحقیق، اهداف تحقیق، روش انجام تحقیق و تجزیه و تحلیل اطلاعات می باشد و در فصل دوم، سیمای پیامبران در دیوان ظهوری ترشیزی همراه با شواهد مثال مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. واژگان کلیدی: داستان پیامبران، قرآن، تلمیح، ظهوری ترشیزی، دیوان.