یکی از حوزه های مطالعات بین رشته ای، جامعه شناسی ادبیات است که اندکی پس از ظهور آثار ادبی خود نمائی می کند تا ارزش و تبحر و مهارت ادیب را در آثارش نشان دهد. از جمله نظریه پردازانی که به نقد و تحلیل ساختار جامعه پرداخته، جورج لوکاچ است. وی یکی از برجسته ترین ناقدان جامعه شناسی ادبی در قرن بیستم که با ارائه ی نظریات ارزنده، انقلاب بزرگی در زمینه نقد جامعه شناختی پدید آورد و گام های بلندی در راه اعتلا و پیشرفت آن برداشت. مکتب نقدی او جهت تحلیل داستان بر معیارهای خاصی استوار است که مهم ترین آن ها عبارتند از: رئالیسم، شخصیت نوعی، روند علی و معلولی و محتوای اجتماعی. در پژوهش حاضر مجموعه داستان های کوتاه «جراح فی العیون، فی موسم الورد، عطر اللیل الباقی، ذلک البحر» اثر لیلی محمد صالح نویسنده ی معاصر کویتی مورد نقد و تحلیل قرار گرفته است تا میزان تبحر ومهارت نویسنده در ارائه ی مسائل سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و...کشور کویت در قالب داستان بر اساس معیار های مذکور لوکاچ سنجیده شود.داستان ها با روش تحلیلی- توصیفی مورد نقد و تحلیل قرار گرفته است. بررسی های انجام شده حاکی از آن است که نویسنده مسائل اجتماعی را بر مبنای رئالیسم انتقادی و پیروزی رئالیسم منعکس نموده و به دلیل فهم فرایند های اجتماعی در خلق شخصیت های چهرمانی موفق عمل کرده است و با در نظر گرفتن روند علی و معلولی، داستان ها از انسجام روایی برخوردار هستند. همچنین نویسنده در روند علی و معلولی با مدنظر قراردادن مخاطب، بیشتر به ارائه ی معلول ها پرداخته و تبیین علت ها را بر عهده ی خواننده نهاده است. تحلیل محتوای اجتماعی در این داستان های کوتاه بیانگر آن است که وضعیت زنان، عقاید، آداب و رسوم و وطن مهم ترین مسائلی هستند که نویسنده بر اساس واقعیت های موجود جامعه کویت بدان ها پرداخته است. کلمات کلیدی: جامعه شناسی ادبی، لیلی محمد صالح، لوکاچ، زیبایی شناسی ادبی، داستان کوتاه.