در این پروژه می خواهیم با استفاده از الگوریتم ژنتیک مکان بهینه برای ایستگاه های پایه را بدست آوریم. در مخابرات سلولی برای اینکه بتوانیم کل منطقه را تحت پوشش قرار دهیم، طراحی سلولی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و با طراحی بهینه سلول و جایابی مناسب ایستگاه های پایه می توانیم با کمترین تعداد آنتن بهترین پوشش را داشته باشیم، درنتیجه سبب کاهش هزینه و تداخل کمتر بین آنتن ها و کاهش نقاط کور می شود. جایابی ایستگاه های پایه یک مسأله پیچیده است که عوامل مختلفی مانند شکل سلول، نوع آنتن، تعداد آنتن ها، ارتفاع آنتن ها، موقعیت شهری و ازدیاد جمعیت و غیره در تصمیم گیری برای موقعیت بهینه ایستگاه های پایه موثر است. منطقه تحت پوشش سلول، فاکتور بسیار مهمی برای پشتیبانی از مشتریان است و جایابی مناسب ایستگاه های پایه می تواند منطقه تحت پوشش سلول را بهینه کند. نحوه این طراحی با روش های کلاسیک به سادگی میسر نیست، به همین دلیل از الگوریتم های تکاملی برای بهینه سازی استفاده می شود و الگوریتم تکاملی مورد استفاده در این پروژه، الگوریتم ژنتیک است. در روش پیشنهادی، با کمک الگوریتم ژنتیک و استفاده از تعداد ثابت ایستگاه پایه، بهترین پوشش برای کل منطقه به دست آورده می شود و همچنین حداقل تعداد نقاط کور و تداخل را خواهیم داشت. منطقه ی مورد نظر برای انجام شبیه سازی، منطقه آزاد شهر واقع در شهر مشهد است. این منطقه حد واسط بین بولوار آزادی، بزرگراه امام علی، بولوار سیدرضی و بولوار وکیل آباد است و مساحت آن 6/5 کیلومترمربع است. به کمک نسخه ی متلب نرم افزارusps ، که با روش تحلیلی مبتنی بر ردگیری پرتو را شبیه سازی می کند، کارآیی روش پیشنهادی مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج نشان می دهند، روش پیشنهادی کارآیی بسیار خوبی دارد و به بیشینه شدن پوشش شبکه و کمینه شدن تداخل می انجامد. کلید واژه: مخابرات سلولی، ایستگاه¬های پایه، الگوریتم ژنتیک، نرم افزار usps، نرم¬افزار متلب.