این رساله به بررسی دو کنسرتوی پیانو از دو دوره تاریخ موسیقی میپردازد.اگر چه دوره کلاسیک و رمانتیک متوالی و با فاصله زمانی کمی از یکدیکر قرار دارند و خصوصیات مشابهی را شامل می شوند اما تفاوتهای بسیاری نیز در جنبه های مختلف این دو دوره را به مقایسه با یکدیگر وامیدارد و عناصر مختلف موسیقی چون ریتم، ملودی، بافت، تونالیته، مود، فرم و دیگر موارد سازنده¬ی آن را نیز در مورد این دو دوره قابل مقایسه مینماید. در این میان کنسرتو پیانوئی در تونالیسته ی سی بمل ماژور اثر لودویگ وان بتهوون که نمادی واضح از مکتب کلاسیک و کنسرتو برای پیانو در لامینور اثر ادوارد گریگ که نمونه ای مثال زدنی از کنسرتوهای رمانتیک به شمار می آید در مصالحی همچون هارمونی، مودالیته، بافت و تونالیته به علت پیچیدگی و تنیدگی آنها با هم نمونه های منلسبی برای مقایسه دو اثر دو آهنگساز و دو دوره هستند. اهمیت نگارش چنین رساله ای را میتوان در جملات زیبای برنشتاین یافت" نگارش یک اثر موسیقی در حقیقت ارائه نگرش و تفکرات ذهنی آهنگساز است. حال آنکه نگارش این آثار در هر فرمی حاکی از نگرش او به آن فرم خاص و برگردان عناصر موسیقی در فرمت آن فرم میباشد." کنسرتو نیز از فرمهایی است که نمادی از تفکرات و داشته های موسیقایی آهنگساز بوده و سنگ معیاریست برای سنجش و مقایسه ی آهنگسازان و دوره های مختلف تاریخ موسیقی.بهره گیری از کلیه امکانات ساز سلو و ارکستر و ترکیب آنها در جهت تبلور سبک آهنگساز و دوره مربوط به آن از اهداف مهم در نگارش یک کنسرتو است. این رساله شامل نگاهی اجمالی به زندگی دو آهنگساز و زمان نگارش این دو اثر انداخته و با بررسی جوانب مختلف آن سعی در نشان دادن سبک شناسی دو دوره و دو آهنگساز بزرگ تاریخ موسیقی دارد. کلید واژه ها: ریتم، ملودی، بافت ، تونالیته ، مود ، هارمونی ، مودالیته ، بافت ، فرم ،کنسرتو ، ساز سلو ، ارکستر ، سبک