مولیبدنیت یک محصول جنبی با ارزش در فرآیند فلوتاسیون مس پورفیری است که بازیابی آن به دلیل ارزش بالای اقتصادی مورد توجه کارخانه¬های فرآوری مس می¬باشد. مهم¬ترین اهداف این تحقیق شناسایی علت کم بودن بازیابی در مدار فلوتاسیون مس - مولیبدن و هم¬چنین ارائه راهکارهایی جهت افزایش عیار و بازیابی مولیبدن به همراه ثابت نگه داشتن عیار و بازیابی مس است. در این تحقیق عوامل و فرآیندهای موثر به منظور بهینه¬سازی عیار و بازیابی مولیبدن در مراحل رافر، شستشو و رمق¬گیر کارخانه فرآوری مس سونگون مورد بررسی قرار گرفت. به همین منظور نمونه¬هایی از کل مدار گرفته شد تا به بررسی کانی¬شناسی و متالورژیکی مدار پرداخته شود. سپس در مطالعات آزمایشگاهی تأثیر عواملی نظیر کانی¬شناسی، میزان خردایش، درصد جامد، مقدار مواد شیمیایی، ph فرآیند در مرحله رافر و هم¬چنین دبی آب شستشو، دبی هوا و ارتفاع کف در مرحله شستشو و نوع فرآیند فلوتاسیون در مرحله رمق¬گیر بررسی شد. نتایج نشان داد که بیشترین هدرروی مولیبدن در باطله رافر به میزان 37/44% اتفاق می¬افتد. پارامترهای عملیاتی برای بهینه¬سازی عیار و بازیابی مولیبدن در این مرحله به صورت ابعاد خوراک (95- میکرون)، درصد جامد (25)، مقدار گازوئیل (25 گرم بر تن)، ph (5/10)، مقدار کلکتورها (31 گرم بر تن)، مقدار کف¬سازها (12 گرم بر تن) تعیین شدند. در شرایط بهینه، عیار و بازیابی مس به ترتیب 22/8 % و 8/90 % و هم¬چنین برای مولیبدن به ترتیب ppm 890 و 21/71% بدست آمدند که نسبت به نتایج فعلی کارخانه 4% افزایش برای بازیابی مولیبدن و 18% افزایش برای عیار حاصل شد. در بهینه¬سازی مرحله شستشو، سه پارامتر مهم دبی آب، دبی هوا و ارتفاع کف مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که به طور کلی با افزایش دبی آب و دبی هوا عیار مولیبدن کاهش، و هم چنین با افزایش دبی آب و ارتفاع کف عیار مس افزایش می یابد. نتایج حاصل از بهینه¬سازی مرحله رمق¬گیر نیز نشان داد که با افزایش دور همزن سلول¬ها (از 600 تا 1000 دور بر دقیقه)، عیار مولیبدن در کنسانتره به مقدارppm 8823 و بازیابی90% حاصل شد که این مقدار افزایش عیار نسبت به شرایط فعلی کارخانه 32/0% بهبود را در پی داشت. راهکار دیگری که در این تحقیق به منظور جلوگیری از هدرروی مولیبدن به باطله بررسی شد، بازداشت مولیبدن در مرحله رمق¬گیر با اضافه کردن دکسترین است. در این حالت مقدار عیار مولیبدن در باطله رمق¬گیر با مقدار 600 گرم بر تن دکسترین، از ppm234 به ppm1471 افزایش پیدا کرد. سپس با انجام یک مرحله فلوتاسیون مولیبدن بر روی باطله رمق¬گیر، مولیبدن با عیار ppm6906 بدست آمد. از ترکیب کنسانتره تولید شده در این مرحله با کنسانتره نهایی کارخانه فرآوری، از هدرروی مولیبدن جلوگیری شده و مولیبدن محصول نهایی حدود 3/2 برابر نسبت به شرایط فعلی کارخانه افزایش یافت.