زیبایی به عنوان یکی از گرایش ها و ادراکات فطری انسان مطرح است و به سبب همراهی هنر با زیبایی، هنر نیز به عنوان علمی مستقل، به فطرت وابسته خواهد بود. این وابستگی از آنجا بیشتر اهمیت می یابد که با نظاره آثار هنری مدرن، شاهد تغییر نگرش هنرمندانش نسبت به زیبایی هستیم. قرآن کریم تمام انسان ها رادارای فطرتی ثابت معرفی می کند و این همان فطرت توحیدی است که برای آن نیز ویژگی هایی در قرآن و روایات ذکر می گردد. مبحث زیبایی نیز از مسائلی است که در قرآن و روایات می توان تعاریف و مصادیق بسیاری برای آن ذکر نمود. از طرف دیگر در قرآن کریم به آیاتی برمی خوریم که به زینت دادن اعمال توسط خداوند و یا شیطان اشاره دارد که با بررسی این آیات می توان به نقش خود شخص در این امر پی برد. بنابراین به نظر می رسد با بررسی در فطریات و علل تغییر و انحراف آن، علت تفاوت تعریف زیبایی در نگاه بشر روشن گردد. از آنجا که انحراف در فطرت ، سبب اختلال در ادراکات انسان می شود، می توان نتیجه گرفت که هنرمند امروز، با از دست دادن فطرت سلیم خود، در ردیابی زیبایی حقیقی ، گمراه گشته و مصادیق آن را نمی تواند به درستی دریابد، و گاه در این امر شیطان به او مدد رسانده و با نمایاندن زینتی شیطانی ، او را به بیراهه خواهد کشاند.