در این تحقیق رفتار اسفنجی شدن چهار نمونه هموپلیمر پلی پروپیلن خطی با شاخص های جریان مذاب مختلف و یک نمونه پلی پروپیلن با شاخه های بلند و یک نمونه پلی لاکتیک اسید خطی مورد ارزیابی قرار گرفت. نمونه های خطی دارای وزن مولکولی متفاوت و توزیع وزن مولکولی حدود 3 تا 4 بودند. شاخص های گرانروی، جرم مولکولی و پراکندگی وزن مولکولی برای پلیمرهای خالص در دسترس بود. آزمایش های اسفنجی شدن برای تعیین رفتار پلیمرهای مختلف به روش ناپیوسته تک مرحله ای و با سیال دمشی نیتروژن انجام گرفت. تأثیر وزن مولکولی، شاخص جریان مذاب و گرانروی در سرعت برشی صفر بر روی ساختار اسفنج تولید شده در نمونه های خطی تعیین شد. مشخص شد که با افزایش شاخص جریان مذاب، چگالی سلولی افزایش و متوسط اندازه سلول ها و کسر انبساط حجمی کاهش می یابند. تأثیر شرایط فرایندی زمان، دما و فشار اسفنجی شدن روی چگالی سلولی، متوسط اندازه سلول ها و کسر انبساط حجمی پلی پروپیلن خطی با کمترین شاخص جریان مذاب و پلی پروپیلن با شاخه های بلند و پلی لاکتیک اسید ارزیابی شد. با افزایش زمان اسفنجی شدن چگالی اسفنج کاهش و سپس افزایش یافت. کسر انبساط حجمی با افزایش فشار به طور مداوم افزایش و با افزایش دما ابتدا افزایش و سپس کاهش یافت. برای بررسی تأثیر میزان شاخه های بلند بر ساختار اسفنج، چهار آمیزه 10، 25، 50 و 75 درصد وزنی از دو نمونه خطی و شاخه ای با شاخص جریان تقریباً یکسان تهیه شد. مشاهده شد که با افزایش میزان شاخه های بلند در آمیزه ها متوسط اندازه سلول ها کاهش و چگالی سلولی و کسر انبساط حجمی افزایش می یابند.