هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش پیش بینی کنندگی سبک های دلبستگی و تاکتیک های حل تعارض بر عملکرد جنسی در بین زنان متأهل دانشجو در دانشگاه های دولتی شهر تهران بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و جامعه ی آماری کلیه ی دانشجویان زن متأهل دانشگاه های دولتی شهر تهران بودند که به صورت تصادفی ساده، سه دانشگاه، تهران، شهید بهشتی و الزهرا(س) انتخاب شدند و سپس در هر دانشگاه، دانشجویان به طور مساوی از هر یک از چهار گروه آموزشی فنی، علوم انسانی، علوم پایه و هنر، به روش در دسترس انتخاب شدند. حجم گروه نمونه شامل 210 دانشجوی متأهل زن می شد. ابزارهای اندازه-گیری شامل: 1)پرسشنامه ی تجارب شخص در روابط صمیمانه (والر، فرالی و برنان، 2000) که به ارزیابی سبک های دلبستگی می پردازد ، 2)پرسشنامه ی تاکتیک های حل تعارض(آرکر، دیسای و سالتزمن، 2001)، 3)پرسشنامه ی عملکرد جنسی زناشویی(فرج نیا و همکاران، 1392)می شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که تاکتیک های حل تعارض و سبک های دلبستگی با عملکرد جنسی رابطه ی معناداری دارد. این رابطه در مورد سبک دلبستگی ایمن و تاکتیک مذاکره(در جهت مثبت) و در مورد سبک-های دلبستگی اضطرابی و اجتنابی(در جهت منفی) در سطح 01/0< p معنادار بود و در مورد تاکتیک حمله جسمانی و خشونت روانی(در جهت منفی) و در سطح معناداری 05/0< p معنادار است. همچنین تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که سبک دلبستگی ایمن بیشترین توان پیش بینی کنندگی را برای عملکرد جنسی دارد و همینطور به ترتیب، بعد از دلبستگی ایمن، دلبستگی اجتنابی، تاکتیک حمله و در آخر تاکتیک مذاکره توان پیش بینی عملکرد جنسی را دارند اما دلبستگی اضطرابی و تاکتیک خشونت روانی توان پیش بینی عملکرد جنسی را نداشتند. کلید واژه: سبک های دلبستگی، تاکتیک های حل تعاض، عملکرد جنسی زنان.