یکی از راه های مناسب جهت اندازه¬گیری دز، دزیمتر ترمولومینسانس (tld) است. ترکیبات بسیار متنوعی در دزیمترها به کار برده می¬شود. یکی از آنها لیتیوم تترابورات است که با داشتن عدد اتمی موثر نزدیک بافت بدن انسان دارای ویژگی هم ارزی بافت است و در حوزه دزیمتری پزشکی مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش به سنتز میکروکریستال و نانوکریستال لیتیوم تترابورات همراه ناخالصی مس به دو روش حالت جامد دمای بالا و احتراقی پرداخته شده است. نمونه¬های سنتز شده تحت تابش گاما قرار می¬گیرند و ویژگی های ترمولومینسانس آنها از جمله منحنی تابانی، پاسخ- دز، پاسخ- انرژی و محوشدگی را مورد بررسی قرار می¬گیرد. اضافه کردن ناخالصی مناسب به بهبود خواص tl کمک می¬کند. چرا که باعث افزایش مراکز گیراندازی در ناحیه ممنوعه می شود و این امر بازده ماده tl را به طور چشمگیری افزایش می¬دهد و محوشدگی کاهش می یابد. از این رو به نظر می رسد libo:cu نسبت به libo خالص، حساسیت tl بالاتری داشته باشد. همچنین از مقایسه نمونه نانوکریستال و میکروکریستال انتظار می رود در دزهای کمتر از gy10 نمونه میکروکریستال حساسیت بیشتری داشته باشد در حالیکه نمونه نانوکریستال در دزهای بالا حساس¬تر است و به دلیل پهنای باند بیشتر نانومواد، منحنی پاسخ-دز با تقریب خوبی خطی می¬شود. نکته دیگر در مورد نمونه نانوکریستال، این است که به دلیل کوچک بودن اندزه کریسـتال ها و با توجه به مدل برهم کنش ردپـاها (tim) اشباع در دزهای بالاتـری اتفاق می افتد.