در نقد و بررسی حدیث ، نقد محتوایی آناز اهمیت وحساسیت ویژه¬ای برخوردار است.اولین و مهم¬ترین معیار در نقددرونی حدیث ،عرضه حدیث بر قرآن است . راجع¬به این ملاک، در منابع روایی شیعه واهل سنت، روایات زیادی وجود دارد ، که مضمون کلی آن بر این نکته دلالت دارد:هر حدیثی باید بر قرآن عرضه گردد.اکثریت شیعه و بخشی از اهل سنت، این روایات را پذیرفته¬اند ، اما برخی دیگر بر این باورکه نیازی نیست حدیث بر قرآن عرضه شود، دلایلی را ارائه کرده¬اند.هدف ما در این پژوهش آن است که به پاسخ¬گویی شبهات و اشکالات مخالفان بپردازیم .و تبیین سازیم حدیث را که در طول زمان عوامل تحریف و تغییر بر آن عارض شده است ، لازم است که بر قرآن عرضه شود تا صحت صدور حدیث از معصوم اثبات شود ، و سنت بودنش قطعی گردد. همچنین بر آنیم که جایگاه عرضه حدیث بر قرآن کریم را در دانش فقه الحدیث بررسی کرده و نگاه روایات به آن را مورد دقت قرار داده و شرایط وضوابط عرضه یک حدیث را بر قرآن استخراج کنیم .در این پژوهش که به روش تحلیلی و با رویکرد کتابخانه¬ای به سامان رسیده است، علاوه بر متون روایی،برداشت عالمان دینی و شارحان حدیثی ونیز دانشمندان و نویسندگان رشته فقه الحدیث از منابع اصلی پژوهش بوده ،مورد مطالعه وبررسی قرارخواهد گرفت.