بتن خودتراکم از جمله بتن های با کارائی بالا محسوب میشود که قادر است بدون تراکم خارجی در مکان های با حجم بالای آرماتور، بدون جداشدگی و آب انداختگی جریان پیدا نموده وفضای قالب را پر نماید. برای تولید بتن خودتراکم علاوه بر استفاده از افزودنی های شیمیائی، احتیاج به استفاده از نسبت بالای ریزدانه و افزایش میزان پودر داریم. بدین ترتیب برای ارزیابی خواص بتن خودتراکم ابتدا می بایست میزان بهین? مواد افزودنی شیمیایی و همچنین میزان پودر را با ساخت ملات خودتراکم ارزیابی نمود. این مطالعه به بررسی و شناخت دقیقتر تأثیر نسبت آب به مواد سیمانی ونیز اثر حضور پرکننده هابر خواص رئولوژی و مکانیکی ملات خودتراکم پرداخته است. بدین منظور مخلوط هایی حاوی ترکیب های مختلف خاکستر بادی (fa) و پودر شیشه(rg) در نسبت های آب به مواد سیمانی 35/0، 4/0 و 45/0 تهیه گردیدند و با انجام آزمایشات اسلامپ کوچک و قیف v شکل کوچک بر روی نمونه های ملات تازه و همچنین آزمایشات مقاومت فشاری و خمشی، جذب آب و انقباض بر روی نمونه های سخت شده ، خواص مخلوط ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بکارگیری پرکننده های مذکور در مقادیر بهینه برای هر یک از نسبت های آب به مواد سیمانی می تواند خصوصیات تازه و سخت شده ی ملات خودتراکم را بهبود بخشد.