این پژوهش به بررسی غلط¬های املای فارسی دانش¬آموزان کرد¬زبان پایه سوم ابتدایی و مقایسه¬ی آن با غلط-های دانش¬آموزان فارس¬زبان، بر اساس فرضیه¬ی تحلیل مقابله¬ای و رویکرد تحلیل خطا می¬پردازد.این پژوهش میدانی بوده و انتخاب مدرسه و دانش¬آموزان به صورت تصادفی انجام گرفته است. روش گردآوری داده¬ها به دو صورت مشاهده¬ی مستقیم و جمع¬آوری خطاهای املایی دانش¬آموزان و همچنین در چندین مورد ضبط گفتار معلّم در هنگام خواندن متن دیکته بوده است. افراد مورد بررسی با توجّه به زبان اوّلشان در چهار گروه دسته بندی شده¬اند: الف) معلّم و دانش¬آموز هردو فارس¬زبان (گروه شاهد) ب) معلّم کرد-زبان، دانش¬آموز فارس¬زبان ج) معلّم و دانش¬آموز هر دو کرد¬زبان د) معلّم فارس¬زبان، دانش¬آموز کرد¬زبان. خطاهای به¬دست آمده از دانش¬آموزان، بر اساس منشأ آنها به دو دسته، شامل خطاهای درون¬زبانی (خطاهای ناشی از تداخل زبان مادری) و خطاهای میان¬زبانی (خطاهای پیشرفته زبان دوم) دسته¬بندی گردید. سپس در هر دسته، خطاهای مربوط به واکه¬ها و خطاهای مربوط به همخوان¬ها با توجّه به چهار گروه مذکور توصیف شد.