در تحقیق حاضر، ساختار ژنتیکی 1320 بلدرچین ژاپنی موجود در ایستگاه تحقیقاتی طیور دانشکده علوم دامی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان از دیدگاه ژنتیک کمی و مولکولی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از 150 مولد شامل 75 پرنده نر و 75 پرنده ماده استفاده شد. در بخش اول، پارامترهای ژنتیکی صفات وزن بدن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی و باقیمانده خوراک مصرفی با استفاده از روش حداکثر درستنمایی محدود شده توسط نرم افزار asreml برآورد شد. وراثت پذیری هر صفت با استفاده از مدل حیوانی تک صفتی (با برازش اثرات ژنتیکی مادری و محیط دائمی مادری) و همبستگی های ژنتیکی و فنوتیپی بین صفات با استفاده از مدل حیوانی دو صفتی برآورد گردید. وراثت پذیری صفات وزن بدن در سنین مختلف 11/0-22/0، مصرف خوراک 22/0-40/0، ضریب تبدیل غذایی 13/0-31/0 و باقیمانده مصرف خوراک 16/0-22/0 برآورد شد. همبستگی ژنتیکی بالایی بین اوزان بدن در سنین مختلف، به جز بین وزن تولد و وزن بدن در سنین دیگر مشاهده شد. همبستگی ژنتیکی منفی بین وزن بدن با ضریب تبدیل غذایی در هفته های مختلف دیده شد. همبستگی فنوتیپی و ژنتیکی پایین با علامت منفی در اکثر موارد بین وزن بدن و باقیمانده خوراک مصرفی در هفته های مختلف برآورد شد. همبستگی ژنتیکی بین مصرف خوراک و باقیمانده مصرف خوراک طی پرورش مثبت و در دامنه 13/0-48/0 بدست آمد. همچنین همبستگی ژنتیکی مثبتی بین صفات ضریب تبدیل غذایی و باقیمانده مصرف خوراک طی 4 هفته در دامنه 82/0-10/0 بدست آمد. در بخش دوم، به منظور تعیین چند شکلی ژن گیرنده لپتین و ارتباط آن با صفات وزن بدن و بازده خوراک از 100 پرنده خونگیری شد. با توجه به محدود بودن اطلاعات مربوط به ژن گیرنده لپتین در بلدرچین از آغازگرهای جوجه گوشتی استفاده شد. نتایج مطالعه مشخص کرد که ساختار این ژن در جوجه گوشتی با بلدرچین متفاوت است و تکثیر قطعه مورد نظر با استفاده از آغازگرهای جوجه گوشتی نتیجه بخش نخواهد بود. بر اساس نتایج تحقیق حاضر و با توجه به همبستگی ژنتیکی مثبت بین وزن بدن و مصرف خوراک استفاده از شاخص انتخاب در جهت افزایش وزن و کاهش مصرف خوراک می تواند به طور غیرمستقیم سبب بهبود ضریب تبدیل غذایی و کاهش باقیمانده مصرف خوراک در بلدرچین ژاپنی شود.