درطی قرن گذشته بتن به عنوان مهمترین مصالح ساختمانی و به دلیل ویژگیها و خواص مفید آن از اهمیت فراوانی برخوردار بوده است و به همین دلیل تحقیقات فراوانی در نقاط مختلف دنیا بر روی رفتار این مصالح ساختمانی انجام می گیرد. در طی سالهای اخیر همواره افزودنیهای فراوانی برای بهبود خواص بتن به مهندسان معرفی گردیده اند. از مهمترین و مفیدترین این افزودنیها پوزولانهای میکروسیلیس و نانوسیلیس هستند. این افزودنیها با تاثیر بر ریزساختار بتن و بهسازی آن باعث به تاخیر افتادن رخداد میکرو ترک ها بخصوص در نواحی انتقال مرزی (itz) می گردند. ناحیه انتقال مرزی مهمترین قسمت در شکست بتن می باشد که بیشتر ترکها از آنجا آغاز می گردند. این ناحیه شامل مرز سنگدانه است که خصوصیات آن اثر مستقیم در مقاومت بتن می گذارد. از طرفی به دلیل زمان بر بودن و هزینه های زیاد آزمایشات نمونه های بتنی تلاش محققان برای پیش بینی رفتار بتن به کمک روابط ریاضی افزایش یافته است. یکی از مهمترین و کارآمدترین این روشها سیستمهای فازی هستند. در این تحقیق تلاش گردیده است تا اثر افزودنی های پوزولانی فوق بر ترکهای ناحیه انتقال مرزی بصورت کمی مورد بررسی قرار گیرد. جهت انجام این امر نمونه های بتنی حاوی 2 تا 12 درصد میکروسیلیس، 25/0 تا 2 درصد نانوسیلیس در سنین مختلف و با نسبتهای مختلف آب به سیمان از 40 تا 50 درصد ساخته شدند. این نمونه ها به زیر میکروسکوپ الکترونی روبشی قرار داده شده و در آنها ناحیه انتقال مرزی پیدا گردید. با بررسی ترک ها در ناحیه انتقال مرزی عرض آنها در شرایط مختلف مورد محاسبه قرار گرفت. پس از مقایسه عرض ترکها در شرایط مختلف توابع تعلق فازی برای آنها تعریف گردید. سپس با تشکیل موتور استنتاج فازی، سیستم فازی تکمیل شده و این سیستم قادر به پیش بینی عرض میکروترکها در ناحیه انتقال مرزی گردیده است. در نهایت جهت آزمایش سیستم فازی ارائه شده، تعدادی نمونه اتفاقی با درصدهای مختلف از مواد افزودنی و در سنین مختلف ساخته شده و عرض ترکها در آنها با نتایج حاصل از سیستم فازی مورد مقایسه قرار گرفته است. در نهایت عملکرد سیستم فازی در پیش بینی عرض ترکها در ناحیه itz مناسب گزارش گردیده است.