طنز شیوه¬ی بیانی خاص و کارآمدی¬ است که در ادبیات جهان جایگاه و منزلت ویژه¬ای دارد و شاعران در موارد بسیاری اعمّ از سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و دینی، با هدف اصلاح جامعه و رفع چالش¬های موجود از آن بهره می¬جویند. یکی از نتایج نهضت ادبی گسترش کاربرد نقد سیاسی و اجتماعی با استفاده از ابزار طنز می¬باشد. در این میان شاعران به عنوان طالب آرمان¬های اخلاقی و انسانی جامعه¬ی خویش، شعر خود را آیینه¬ی واقعی زندگی مردم، و زبان طنز را به عنوان یکی از موثرترین زبان¬ها در نقد رویدادهای اجتماعی و سیاسی به کار گرفتند. احمد شوقی ¬در دوران خفقان بار¬ سیاسی ¬و اجتماعی مصر، زمانی که استعمار در شیوه¬های گوناگون خویش بروز کرده بود و فضای جامعه آکنده از بدبختی و فساد بود، زبان به اعتراض می-گشاید و با بینش خاص خود به ریشه¬یابی معضلات سیاسی و اجتماعی جامعه¬ی مصر می¬پردازد و با اشعار طنز آمیز خود نسبت به حقایق و رویدادهای جامعه واکنش نشان می¬دهد. این پایان¬نامه همچنان که از عنوان آن مشخص است سعی بر آن دارد که با روش تحلیل محتوا و با رویکردی موضوعی اشعار طنزآمیز سیاسی و اجتماعی احمد شوقی را مورد بحث و بررسی قرار دهد. نتایج این پایان نامه نشان دهنده این است که احمد شوقی همچون دیگر شاعران متعهد به جامعه و ملت خود در جهت اصلاح سیاسی و اجتماعی به زبان طنز روی آورده و به گونه¬ای غیر مستقیم و حکیمانه در جهت اصلاح و ایفای رسالت ادیبانه¬ی خویش تلاش دارد. طنز های او که غالبا به جامعه و مشکلات اجتماعی می¬پردازد، غیر گزنده و ملایم است و بیشتر رویکردی سازنده دارد