امروزه بتن به عنوان یکی از مهمترین و پرمصرف ترین مصالح ساختمانی جایگاه ویژه ای در ساخت و ساز ها دارد. فراوانی و در دسترس بودن مصالح، قابلیت شکل پذیری، مقاومت فشاری بالا، دوام در شرایط محیطی مختلف از جمله ویژگی های بتن است که سبب توجه روز افزون به کاربرد آن شده است. سیمان در بتن نقش مصالح چسبنده جهت چسباندن مصالح سنگی به یکدیگر را دارد. از سوی دیگر، توجه به اثرات مخرب زیست محیطی تولید این ماده از جمله سهم حدود 7 درصدی انتشار گاز co2 در جو و مصرف قابل ملاحظه انرژی از قبیل برق و سوخت فسیلی، امری اجتناب ناپذیر می باشد. در این بین، پوزولان های طبیعی و مواد معدنی به علت کاهش گازهای گلخانه ای و اثرات مثبت آن ها بر روی خواص بتن، می توانند به عنوان جایگزین مناسب سیمان در نظر گرفته شوند. در کشور ما به علت وجود منابع عظیم مواد معدنی، نیاز به پژوهش های گسترده در خصوص امکان جایگزینی مواد معدنی در کنار پوزولان های مصنوعی شناخته شده و پرکاربردی مانند میکروسیلیس، سرباره با سیمان وجود دارد. یکی از موادی که می تواند به عنوان جایگزین مناسب سیمان در بتن مورد استفاده قرار گیرد و وجود منابع آن در ایران به ثبت رسیده است، ولاستونیت است. ولاستونیت(casio3) یک ماده معدنی است که عمدتا در صنعت سرامیک و پلاستیک مورد استفاده قرارگرفته و استفاده از آن در ساخت بتن کمتر موردتوجه بوده است. در این پژوهش 27 طرح مختلف، با جایگزینی ولاستونیت به مقدار0، 5 و20 درصد و میکروسیلیس به مقدار 0 ،7 و 10درصد وزنی سیمان در 3 نسبت آب به مواد سیمانی 35/0، 4/0 و 45/0 در نظر گرفته شد. به منظور بررسی تاثیرات مواد فوق بر خواص مکانیکی و شاخص های دوام بتن، آزمایش های مکانیکی و غیرمستقیم دوام شامل مقاومت فشاری، مقاومت کششی، مدول گسیختگی، جذب مویینه، مقاومت ویژه الکتریکی و اولتراسونیک در سنین 7، 28 و 90 روز انجام گردید. نتایج بدست آمده نشان می دهد طرح هایی که در آنها 5 درصد ولاستونیت به همراه 7 و10 درصد میکروسیلیس با سیمان جایگزین شده است، بهترین عملکرد را در آزمایش های مکانیکی و دوام داشته اند.