سیستم های مدیریت اعتماد در سال های اخیر، به عنوان روشی نوین و دقیق برای مقابله با نقایص امنیتی پیشنهاد شده اند. این رویکرد ها به افراد کمک می کند تا قابل اعتمادترین عامل را برای تعامل انتخاب کنند و از این رو کارایی سیستم بهبود می یابد و عاملهای مخرب شناسایی و جداسازی می شود. با این وجود این سیستم ها نیز در معرض ابتلا به حملات مختلفی از جمله توصیه های غیرمنصفانه مثبت، منفی، تبانی، دوره ای و تصادفی هستند. هدف ما در این پایان نامه تجمیع پارامترهای موثر در شناسایی حملات توصیه های غیرمنصفانه در قالب اطمینان است. بطوریکه در تعامل مبدأ با مقصد، ابتدا کلیه واسطه ها (عامل ها یی که با عامل مقصد تعامل داشته اند) مورد بررسی قرار می گیرد. به ازای هر توصیه کننده، پارامتر اطمینان، محاسبه شده و به کمک آن مقدار شهرت عامل مقصد (اعتماد غیرمستقیم) ارزیابی می شود و به روشی مناسب با اعتماد مستقیم تجمیع خواهد شد. با مقایسه مقدار حاصل از تجمیع اطلاعات و آستانه تعیین شده در این زمینه، تعامل/عدم تعامل با مقصد را خواهیم داشت. چنانچه تعامل صورت پذیرد می توان میزان رضایت بخشی از عامل مقصد را محاسبه کرده و بر این اساس توصیه گر ها پاداش و یا مجازات می شوند. به منظور مقابله با این حملات راهبردهایی از قبیل باورپذیری، پویایی و شکنندگی بکاربرده می شود. در انتها راهکار پیشنهادی بر اساس معیار هایی از قبیل دقت و اثربخشی مورد بررسی قرار گرفت و با سیستم های مدیریت اعتماد مرتبط با این حوزه مقایسه شد. مقدار قدر مطلق خطا در راهکار پیشنهادی به ازای غیرمنصفانگی مثبت، منفی، تبانی، دوره ای و تصادفی به ترتیب برابر با 0.06، 0.08، 0.11، 0.05 و 0.09 می باشد؛ که در آن کمترین مقدار خطا مربوط به توصیه های دوره ای و بیشترین مقدار خطا متعلق به توصیه های تبانی است. نتایج ارزیابی¬ها نشان می¬دهد که بکارگیری راهکار پیشنهادی در حوزه اعتماد، موجب افزایش مقاومت در برابر توصیه های غیرمنصفانه می شود؛ بطوریکه مقدار قدر مطلق خطا نسبت به نمونه کارایی از سیستم های اعتماد (arrep) به میزان %43 کاهش پیدا کرده است و همچنین در ضریب همبستگی %12 بهبود حاصل شده است.