عنوان: مقایسه ی دو روش کینزیوتیپ در درمان نقطه ماشه ای عضله وستوس خارجی در افراد مبتلا به سندرم درد مفصل پتلوفمورال اهداف: بررسی تاثیرات دو روش کینزیوتیپ بر شدت درد حین فعالیت روزانه، آستانه فشاری درد و میزان ناتوانی عملکردی زانو در افراد مبتلا به سندرم درد مفصل پتلوفمورال با نقطه ماشه ای عضله وستوس خارجی مقدمه: سندرم درد مفصل پتلوفمورال یکی از شایع ترین علل زانو درد است که مفصل بین دو استخوان فمور و کشکک را تحت تاثیر قرار می دهد و تقریبا یک چهارم افراد جامعه عمومی به این عارضه مبتلا هستند. اتیولوژی این سندرم دقیقا مشخص نیست ولی عقیده رایج بین محققین، اختلال در مکانیسم اکستانسوری زانو می باشد. یکی از مهم ترین عللی که این مکانیسم را مختل میکند وجود نقاط ماشه ای در عضله کوادریسپس به ویژه بخش وستوس خارجی آن می باشد. نقطه ماشه ای عضله وستوس خارجی باعث کاهش دامنه حرکتی مفصل، قدرت عضله، ناتوانی در رفت و آمد از پله و در نتیجه درد مفصل پتلوفمورال می شود. اخیرا استفاده از روش کینزیوتیپ به عنوان یک روش غیرتهاجمی به منظور برگرداندن عملکرد نرمال عضلات و مفاصل، ایجاد بیومکانیک طبیعی بافتی به وسیله کاهش درد و احیای هموستاز بافتی در توانبخشی مطرح شده است. با توجه به تئوری تاثیر کینزیوتیپ بر روی فاشیا و گیرنده های مکانیکی پوستی، در این مطالعه جهت درمان نقطه ماشه ای عضله وستوس خارجی از نوار کینزیوتیپ استفاده شد. روش اجرا: در این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی 30 شرکت کننده با تشخیص سندرم درد مفصل پتلوفمورال و وجود نقطه ماشه ای در عضله وستوس خارجی به صورت تصادفی به دو گروه (15 نفری) کینزیوتیپ به شکل y و y+i تقسیم شدند. افراد قبل از شروع درمان و یک هفته بعد از جلسه اول، پرسشنامه koos را پر می کردند. متغیرهای شدت درد حین فعالیت های روزانه با استفاده از مقیاس vas، شدت درد و آستانه فشاری درد با استفاده از دستگاه الگومتر قبل و بعد از جلسه پایانی اندازه گیری شد. تعداد جلسات درمانی شامل سه جلسه تیپ و با فاصله زمانی دو روز انجام گرفت. روش کینزیوتیپ y شکل با کشش 25 درصد از انتها به ابتدای عضله وستوس خارجی چسبانده شد به صورتی که نقطه ماشه ای در وسط دم های تیپ قرار می گرفت. گروه y+i مشابه گروه اول با این تفاوت که برش اضافه ترi با میزان کشش 50 درصد از کشش موجود و با هدف اصلاح فاشیا دریافت می کردند. یافته ها: تجزیه و تحلیل آماری کاهش معنادار ناتوانی زانو و شدت درد حین فعالیت روزانه در هر دو گروه را نشان داد(p<0.05). متغیرهای آستانه فشاری درد(ppt) و شدت درد به وسیله الگومتر(vasalgometer) اختلاف معنادار را نشان نداد(p>0.05). آزمون ancova تفاوتی بین دو گروه درمانی کینزیوتیپ گزارش نداد. نتیجه گیری: هر دو روش کینزیوتیپ (y, y+i) می توانند باعث کاهش شدت درد حین فعالیت های روزانه و بهبودی ناتوانی عملکردی زانو در افراد مبتلا به درگیری نقطه ماشه ای در عضله وستوس خارجیگردند و تاثیر این دو روش در کاهش شدت درد حین فعالیت روزانه نسبت به یکدیگر ارجحیتی ندارد.