خونریزی غیرطبیعی رحم، یکی از شایعترین مشکلات بالینی در تخصص بیماریهای زنان است و طبق آمار حدود 15 درصد مراجعین را شامل می شود. جهت تشخیص دلیل خونریزی غیرطبیعی رحم، توسل به بیوپسی آندومتر معمولا ضروری است و روش استاندارد در چند سال اخیر و شاید هم اکنون نیز در بعضی مراکز دیلاتاسیون و کورتاژ رحم می باشد. در سالهای اخایر روشهای بیوپسی آندومتر به طریقه سرپائی دراکثر موارد بدون ریسک عوارض بیهوشی و نیاز به بستری کردن بیمار جایگزین ‏‎d and c‎‏ شده است است تا دلیل خونریزی غیرطبیعی رحم و مهمتر از همه وجود یا عدم وجود هیپرپلازی و کانسر آندومتر را مشخص کند. از آنجائیکه ما نیز همه روزه در کشورمان بیماران زیادی را با اندیکاسیون های مختلف برای بیوپسی آندومتر بخصوص با روش ‏‎d and c‎‏ در بیمارستانها بستری می نمائیم ، هدف اصلی از مطالعه مقایسه ای بین نتایج حاصل از بیوپسی آندومتر بطریقه سرپائی با استفاده از ‏‎pipelle‎‏ در مقایسه با عمل جراحی ‏‎d and c‎‏ می باشد.

ناباروری عبارت است ازعدم وجود حاملگی در طی یک سال نزدیکی بدون استفاده از هر نوع روش جلوگیری. طبق بعضی آمارها حدود 15درصد زوجها نابارورند و حدود 40 تا 50 درصد موارد ناباروری به علت عامل در زن و حدود 40درصد موارد به علت عامل مرد می باشد و بقی موارد نیز مشکل هر دو وجود دارد. به دنبال تلاشهای زیاد برای درمان ناباروری روشهایی ابداع شده مانند ‏‎ivf‎‏و طی تحقیقات انجام شده فاکتورهایی در موفقیت ‏‎ivf‎‏عنوان شده که طبق تعدادی از تحقیقات قرار دادن جنین در ‏‎5mm‎‏مانده به فوندوس میزان باروری را افزایش داده نسبت به موقعیکه جنین کورکورانه در رحم جایگزین می شود و همچنین در بعضی تحقیقات عنوان شده که طول رحم و وضعیت محور رحم می تواند تاثیر میزان باروری بگذارد و در بعضی مطالعات نیز اثر طول رحم و وضعیت محور رحم را روی میزان باروری ناچیز عنوان کرده است ، این پایان نامه برآنست که به این مهم بپردازد.

در این مطالعه که بمنظور تعیین تاثیر افزودن پردنیزولون به کلومیفن سیترات در افزایش میزان تخمک گذاری و باروری صورت گرفت، 30 بیمار مبتلا به عدم تخمک گذاری مزمن را که در طی سه دوره مصرف کلومیفن سیترات تنها موفق به تخمک گذاری نشده بودند را برای سه دوره تحت درمان با کلومیفن سیترات به میزان ‏‎100mg‎‏ بمدت 5 روز از روز پنجم سیکل، همراه با پردنیزولون به میزان ‏‎5mg‎‏ هر شب در طی تمام طول سیکل ماهیانه تحت درمان قرار دادیم و با استفاده از سونوگرافی واژینال میزان تخمک گذاری را در طی دوره درمان و همچنین میزان حاملگی را ارزیابی نمودیم. در طی دوره اول درمان میزان تخمک گذاری 37% بود ‏‎(p.value=0/00085)‎‏ این میزان با ادامه درمان تا پایان دوره سوم به 24% رسید ‏‎(p.value=0)‎‏.13% افراد با این رژیم درمانی حامله شدند. ‏‎(p.value=0/11)‎‏این نتایج نشان میدهد که افزودن پردنیزولون به کلومیفن سیترات باعث افزایش میزان تخمک گذاری میگردد، اما تاثیر قابل ملاحظه ای در افزایش میزان حاملگی ندارد. پارامترهای سن و نوع نازائی تاثیری بر میزان پاسخ دهی به این رژیم داروئی ندارد. اما میانگین ‏‎bmi‎‏ در افرادی که در طی دوره اول درمان تخمک گذاری نمودند کمتر از افرادی است که در طی این دوره تخمک گذاری نداشتند. ‏‎(p.value=0/009)‎‏

چکیده ندارد.