زبان یکی از عناصر اساسی و بنیادین در داستان نویسی است. پژوهش های انجام شده در زبان فارسی و سایر زبان ها نشان می دهد، زبان زنانه و مردانه تفاوت های اساسی دارند. اگر چه بحث زبان و جنسیت، همه آثار ادبی را در بر می گیرد ، لیکن یکی از مقوله های ادبی که بیشترین تاثیر پذیری را از عناصر زبان و جنسیت دریافت می کند، ادبیات داستانی است که تا کنون پژوهش مستقل ویژه ای از این منظر بر روی آن انجام نشده است. دراین رساله تلاش شده به روش کتابخانه ای ، متغیرهای زبان و جنسیت در محورهای آوایی ، واژگان و جملات ، شناسایی و با توجه به تعاریف علمی و هم چنین یافته های پژوهشگران پیشین و سپس رمان های مورد نظر بر پایه ی آن موازین تحلیل و بررسی شود. در تمام موارد به طور نسبتاً کامل نمونه ها استخراج، و حاصل نمونه ها با آمار و ارقام ، تجزیه و تحلیل شده است. نتیجه بدست آمده نشان می دهد نویسندگان ایرانی اگرچه در مواردی موفق عمل کرده اند، لیکن در مواردی هم به دلیل عدم اطلاع و آگاهی کافی از یافته های زبان شناسان اجتماعی، مخصوصاً زبان و جنسیت و یا عوامل فرهنگی ، اجتماعی و عاطفی خاص، زبانی مناسب یا جنسیت قهرمانان خود خلق نکرده اند.