دستیابی به توسعه پایدار شهری به ویژه در کلانشهرها تا حدود زیادی در گرو توسعه و دسترسی شهروندان به فضاهای سبز، به ویژه فضاهای سبز عمومی مثل پارک هاست. منطقه 7 شهر تهران با کمبود جدی فضاهای سبز و پارک ها دارای نیاز مبرمی به این فضاهاست. از این رو تحقیق حاضر ابتدا با استفاده از اندازه گیری محدوه سرویس دهی هر یک از پارک ها به تحلیل کمی دسترسی به پارک ها در سطح منطقه می پردازد. بر اساس نتایج بدست آمده منطقه 7 دارای سرانه پایین فضای سبز (6/2 مترمربع) و سرانه پارک ها (7/0 مترمربع) و همچنین دسترسی نامناسب بیش از 50 درصد از ساکنین به فضاهای سبز عمومی است. بنابراین با اولویت قرار دادن این ساکنین و بر اساس معیار های «دوری از بزرگراهها»، «نزدیکی به خیابانهای اصلی »، «نزدیکی به مراکز آموزشی» و «نزدیکی به مراکز ثقل جمعیتی» به مکانیابی پارک ها در جهت دسترسی مناسب همه ساکنین پرداخته شده است.