هدف پژوهش حاضر، مقایسه ی میزان رضایت از زندگی و تعیین تفاوت بین دو گروه والدین کودکان با و بدون اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی، مراجعه کننده به مراکز مشاوره، مدارس، مطب روانپزشک و مرکز گفتار درمانی می باشد. این مطالعه ازنوع علی- مقایسه ای (پس رویدادی) بر روی 120 پدر و مادر انجام گرفته است. 30 پدر و مادر کودک دارای اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی، به روش نمونه گیری هدفمند و معادل آن 30 پدر و مادر کودک بدون اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. مقیاس رضایت از زندگی swls ، دینر و همکاران (1985) در مورد والدین دو گروه (با و بدون اختلال) اجرا و داده های به دست آمده با استفاده از روش آماری t برای دو گروه مستقل تجزیه و تحلیل شد. اعتبار مقیاس رضایت از زندگی (swls) با استفاده از روش آلفای کرونباخ (87 %) به دست آمد. نتایج نشان داد که بین والدین کودکان دارای اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی با کودکان بدون اختلال (عادی) در میزان رضایت از زندگی تفاوت معناداری وجود دارد. بنابراین میزان رضایت از زندگی در گروه والدین با کودکان دارای اختلال نارسایی توجه- بیش فعالی پایین تر از گروه والدین با کودکان عادی است.