مفهوم معنوی نقوش سپر های جنگی دوره صفویه حالتی نهفته دارد. در دوران گذشته علاوه بر استفاده کاربردی از این ابزار جنگی ومحافظت در برابر تیر رس وحملات دشمن به جنبه تزیینی آن بر اساس اعتقادات معنوی تاکید داشتند. در این میان گاه تزیینات به گونه اغراق آمیز مد نظر قرار می گرفت به طوری که بخش کاربردی آن را تحت الشعاع خود قرار می داده است. آثار موجود موید آن است که تزیینات اهمیت ویژه ای درساخت سپرها داشته است. با توجه به ظرافت ها وهنری که در ساخت آن به کار می بردند برای هر سپر دوجنبه را همیشه مد نظر داشتند، یکی کاربرد آن ودیگری به عنوان یک هنر دستی آیینی به آن نگاه می کردند وبااین دیدگاه که این وسیله غیراز جنگاوری جنبه تزییناتی وبیان فرهنگ وهنر آن دوره را نیز به عهده داشته است.توجه به این مطلب باعث شد که هنرمندان تمامی تلاش خود را به این امر معطوف دارند که اثری در خور توجه وازجنبه هنری، تابع مکتب خاص خود واز نظر معرفتی تابع هویت ایرانی، تولید شود.بنابراین ارزش نقوش به اندازهای است که اکنون می توان در جواهرات معاصر از این طرح ها استفاده نمود وبا الهام از آنها سلیقه های مخاطب را در مورد جواهر ات کاربردی امروزی پاسخگو بود ؛بنابراین این سئوال پیش می آید که مهمترین ویژگی های هنری این سپرها چیست وچگونه می توان در جواهر سازی امروزی استفاده شود؟ در بخش پروژه در کارهای جواهرات معاصر از نقوش موجود در سپرهای صفویه الگو گرفته ومخاطب ضمن ارتباط با سنتهای اصیل ایرانی مجذوب غنای فرهنگی ایرانی خواهد شد.