یکی از مسائلی کــــه همواره کانون مطالعاتی معنی شناسی بوده چگونگی پدیدایی روابط معنایی (هم¬معنایی وتقابل¬معنایی) درزبان ونحوه درک وبیان آن توسط کودکان است.نگارنده پس از آزمودن فرضیه¬های مطرح شده درپایان نامه، توسط کارپژوهشی تلاش کرده است با استفاده از دانش زبان¬شناسی نقش روابط معنایی، "تقابل¬معنایی " ، "هم¬معنایی " را درزبان کودکان 6 تا 11 سال مورد بررسی قرار¬دهد. این مطالعه به شیوه توصیفی – تحلیلی واز نوع میدانی است. دراین تحقیق 100 کودک 6 تا 11 ساله انتخاب شده اند. این نمونه¬ها در پنج گروه سنی مورد مطالعه قرار گرفته¬اند. افراد هرگروه سنی به طور مساوی 20 نفر انتخاب شده¬اند که نیمی دختر ونیمی پسر هستند. داده¬های زبانی با هدف بررسی درک وبیان روابط معنایی گردآوری شده¬اند. برای گردآوری داده¬های غیرزبانی شامل سن، جنس، وضعیت تحصیلی والدین، رتبه کودک در خانواده، از پرونده¬های موجود در مدرسه استفاده شده¬است. برخی یافته¬های مهم توصیفی – تحلیلی به شرح زیر است: میزان درک وبیان شفاهی هم¬معنایی وتقابل معنایی با افزایش سن کودک رابطه مستقیم دارد. بالاترین میزان همبستگی مربوط به درک تقابل معنایی وسن کودکان می¬باشد. میانگین میزان بیان¬شفاهی تقابل معنایی درکودکان دختر بالاتر از کودکان پسر است. بنابراین رابطه معنا¬داری بین جنسیت وبیان شفاهی تقابل معنایی وجود دارد. رابطه معنا¬داری بین رتبه تولدکودک ومیزان درک وبیان شفاهی هم¬معنایی وتقابل¬معنایی وجود¬دارد. رابطه معناداری بین تحصیلات پدر ومیزان درک تقابل معنایی وبیان شفاهی هم¬معنایی وجود¬دارد. رابطه معنا¬داری بین تحصیلات مادر ودرک هم¬معنایی وجود دارد. نمرات مربوط به آزمون " تقابل¬معنایی " بیشتر از نمرات مربوط به آزمون " هم¬معنایی" است.