واژینیت عبارتست از بیماری عفونی یا غیر عفونی و التهابی که میزبان آن انسان است و مخاط واژن را گرفتار می کند. علامت اصلی واژینیت افزایش ترشحات واژن است که همراه با چرک، خارش و سوزش می باشد. از آن جا که کاهش حساسیت و افزایش مقاومت نسبت به مواد مختلف آنتی بیوتیکی در سه یا چهار دهه اخیر بسیار چشمگیر بوده، احتیاج به منابع جدید برای ریشه کن کردن عوامل ایجاد کننده این بیماری می باشد. محصولات طبیعی، منبع بسیار مهم در گسترش داروهای جدید می باشد. چای سبز دارای اثرات موثر بسیاری از جمله اثرات ضد میکروبی می باشد و یک اثر سینرژیسم با بسیاری از آنتی بیوتیک ها دارد. چای سبز در دوز های بالا بسیار ایمن بوده ولی فراهمی زیستی خوراکی کمی دارد. در این پژوهش از مراکز درمانی شهید بهشتی نمونه واژینال 60 نفر از مبتلایان به عفونت دستگاه ژنیتال در رنج سنی 20 تا 40 سال توسط متخصص زنان و زایمان با سواپ نمونه برداری شد. سپس با کشت نمونه ها در محیط های انتخابی و مشاهده کلنی ها و آزمایشات تاییدی و تهیه لام، 4 نوع میکروارگانیسم مسئول ایجاد واژینیت شناسایی و جداسازی شدند که عبارتند از: لیستریا، لاکتوباسیل، کاندیدا و استرپتوکوک گروه b. سپس هر 4 نوع میکروارگانیسم در محیط های کشت اختصاصی خود تکثیر داده شدند و در نهایت آزمایشات دیسک دیفیوژن و mic جهت تعیین میزان حساسیت میکروارگانیسم های مذکور نسبت به 6 آنتی بیوتیک تعیین شده شامل سفالکسین، سیپروفلوکساسین، کوتریموکسازول، آموکسی سیلین، آمپی سیلین و جنتامایسین، در مقایسه با عصاره چای سبز انجام شد. در قسمت دیگر مطالعه بعد از تهیه عصاره چای سبز، غلظت های mg/ml100 و mg/ml200 از آن تهیه شد و اثرات آن بر میکروارگانیسم های مذکور بررسی شد و در پایان با 6 آنتی بیوتیک نامبرده مقایسه شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد عصاره چای سبز می تواند به عنوان یک آنتی بیوتیک قوی هم رده دیگر آنتی بیوتیک های روتین و حتی بهتر از بعضی از آنها برای درمان عفونت های واژینال بانوان به کار رود. در نتیجه ضرورت بررسی طیف آنتی باکتریال آن در مورد سایر میکروارگانیسم ها به خوبی احساس می شود