چکیده در اواخر دوره ایلخانی یعنی زمانی که حکام آل مظفر بر نواحی مختلف ایران حکومت می کردند، شهر یزد نیز تحت حکومت خاندان آل مظفر اداره می گردید و به علت آرامش نسبی حاکم بر آن آثار بی نظیری در سطح شهر یزد قابل شناسایی است به طوریکه وجود ویژگی های خاص در معماری و تزئینات بناهای دوره ی آل مظفر در یزد، موجب ایجاد سبکی محلی به نام سبک مظفری شده است. از معروف ترین بناهای قرن هشتم شهر یزد «مدرسه رکنیه» یا «بقعه سید رکن الدین» و «مدرسه شمسیه» یا «بقعه سید شمس الدین» می باشند. تزئینات این دو بنا از منحصرترین تزئینات بناهای دوران آل مظفر شهر یزد و سایر بناهای ایلخانی ایران میباشد. در واقع این دو بنا از شاخصه های معماری آن دوره محسوب می شوند. از جمله تزئینات وابسته به معماری آن دوران می توان به گچبریهای زیبا و دیوارنگاری هایی با نقوش هندسی، گیاهی و کتیبه های آیات قرآنی اشاره کرد که در دو بقعه مذکور نیز در حد شکوهمندی از آنها استفاده شده است. در این پژوهش به بررسی تزئینات معماری دوره ی آل مظفر به ویژه در این دو بقعه پرداخته شده است. روش کلی تحقیق، روش مقایسه ای تطبیقی است. آنچه که از این پژوهش منتج می شود این است که به تطبیق تزئینات این دو بقعه با یکدیگر و نیز با سایر هنرهای رایج آن دوره می پردازد؛ همچنین به نقوش اماکن مزبور که در دسته های گیاهی، هندسی و کتیبه ها قرار می گیرند توجه شده و برای دریافت نتیجه تطبیق و جنبه های اشتراک و افتراق آنها جداولی شامل تطبیق نقوش دو بقعه مذکور با یکدیگر، رنگ ها و محل اجرای آنها ارائه شده است. کلید واژه ها: آل مظفر، ایلخانی، بقعه، سید رکن الدین، سید شمس الدین.