استعاره و تشبیه دو صناعت بدیعی هستند که شکسپیر در تراژدی بزرگ خود، مکبث، از آنها به وفور استفاده کرده است.این تحقیق، مطالعه ای موردی بر روی سه ترجم? این اثر توسط شادمان (1340)، پاسارگادی (1375)، و آشوری (1378)، به شکل بررسی توصیفی و مقابله ای است. محقق از روشهای نیومارک (1988) برای بررسی ترجم? استعاره ها، و استراتژیهای پیرینی (2007) برای بررسی ترجم?تشبیهات به عنوان چارچوبهای نظری این تحقیق استفاده کرد. پس از تجزیه و تحلیل 260 استعاره و 66 تشبیه که به شکل تصادفی انتخاب شدند، مشخص شد که در این سه ترجمه، استراتژیهای "بازآفرینی تصاویر" (استراتژی مورد نظر نیومارک)، "ترجم? مفهومی"، و "جایگزینی تصاویر" بیش از سایر استراتژیها به کار رفته اند که بیش از همه به ترتیب در ترجمه های شادمان، پاسارگادی، و آشوری مشاهده شدند. استراتژی پیشنهادی پیرینی، "ابقاء تصاویر" بیش از همه در ترجم? شادمان به کار رفته است. روش آماری مجذور خی نشان داد که تفاوت معنی داری میان استراتژیهای به کار رفته برای ترجم? استعاره ها و تشبیهات در این سه ترجمه وجود ندارد.