پلی¬وینیل کلراید (pvc) از جمله پلیمر¬های گرما¬نرم مهم صنعتی و تجاری است. در حالی¬که یک مشکل بزرگ این پلیمر و کوپلیمر¬هایش تجزیه آن در دمای پایین¬تر از دمای فرآیندش می¬باشد، که در اثر انجام واکنش¬های اکسایشی، هیدرو¬کلریک اسید (hcl) آزاد می¬کند. hcl آزاد شده می¬تواند به عنوان خودکاتالیست، فرآیند تخریب را تسریع ببخشد. نتیجه اینکه یک فرآیند متوالی و سلسله¬وار دهیدرو¬کلره شدن رخ می¬دهد که پیوند¬های یک در میان در طول زنجیر¬های پلیمر ایجاد می¬کند و باعث تغییر رنگ پلیمر شده و خواص مکانیکی آن را کاهش داده و همچنین اسید آزاد شده باعث خوردگی دستگاه¬های فرآیند شده و آثار زیان¬¬آوری بر روی موجودات زنده و دستگاه تنفسی انسان¬ها می¬گذارد. لذا برای جلوگیری یا کاهش تخریب حرارتی این پلیمر از پایدار¬کننده¬های حرارتی استفاده می¬شود، اما اکثر پایدارکننده¬هایی که امروزه به کار می-رود دارای فلزات سنگین مثل کادمیم و سرب می باشند که اثرات مضری بر محیط زیست دارند. با توجه به موارد ذکر شده، ما در این پروژه بر آن شدیم تا بعضی شیف باز¬های وانیلین به عنوان پایدارکننده¬های حرارتی برای پلی¬وینیل کلراید نرم استفاده کنیم. بنابراین این ترکیبات را از وانیلین با آنیلین-های استخلاف شده سنتز و شناسایی نموده و از این ترکیبات سنتز شده به عنوان پایدارکننده¬های حرارتی برای pvc نرم استفاده کردیم و تأثیر این ترکیبات، با استفاده از روش¬های آنالیز ft-ir، اندازه¬گیری hcl آزاد شده، آنالیز وزن¬سنجی گرمایی (tga) و آزمون کشش مکانیکی بررسی شد که نتایج حاصله از انجام آزمون¬ها موثر بودن این ترکیبات را به عنوان پایدار¬کننده¬های حرارتی برای pvc نرم تأیید می¬کند و همچنین ترکیبات سنتز شده مواد شیمیایی آلی هستند که برای محیط زیست مضر نمی¬باشند.