چکیده در این تحقیق با استناد به شواهد بزرگ مقیاس و ریزساختاری، سازوکار و تنش دیرینه در بخشی ازپهنهی گسلی میناب (زندان) واقع در محدودهی خاوری روستای سرزه پشت بند در استان هرمزگانمورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. پهنهی گسلی میناب (زندان) به عنوان یکی از مهمترین پهنه-های گسلی شمالی - جنوبی ایران با سازوکار فشارشی راستگرد شناخته شده است، اما نکتهای که باید به آن توجه نمود این است که شواهدساختاری در محدودهی این پهنهی گسلی، علاوه بر مولفهی برشی راستگرد، در برخی موارد مولفهی برشی چپگرد و تراستی را نیز نشان میدهد. از جملهی این شواهد میتوان به خطوط لغزش، شکستگیهای کششی برشی، چین گسلی شکل میگیرند، همچنین صفحات گسلی_ که به دو گروه گسل، دارای سازوکار برشی راستگرد و چپگرد وتراستی تقسیم شدهاند_ حاکی از تغییر جهت در بردارهای تنش، به طور پیشرونده در منطقه است. به طوری که در شرایط برش راستگرد، راستای تنش بیشینه شمال شرق - جنوب غرب، راستای تنش کمینه شمال است، که این موارد با راستای nnw-sse غرب- جنوب شرق و راستای پهنهی برشی به طور تقریبی تنشهای وارده حاصل از حرکت فعلی صفحهی عربستان به سمت ایران هم خوانی دارد؛ این در حالیwnw- است که بررسی شواهد مربوط به برش چپگرد حاکی از آن است که راستای تنش بیشینه و راستای پهنهی مذکور، شمال غرب- جنوب شرق است. ،nne-ssw و راستای تنش کمینه eseبا توجه به این نکته که شواهد بزرگ مقیاس به مراتب قدیمیتر از آبراهههای جوان مشاهده شده باجابهجایی افقی راستگرد منطبق هستند ، پس میتوان اینگونه اظهارنظر نمود که حرکت برشی راست-گرد که در زمان حال حاکم است ودر قدیم هم بوده وجود داشته است. میتوان این جهت برش قدیمه را با نزدیک شدن ورقهی عربی با حاشیهی جنوب غربی اوراسیا در محل کنونی زاگرس مرتبط دانست.