توسعه کالبدی بی رویه و فاقد برنامه ریزی مطلوب در دهه های گذشته، ظرفیت اکولوژیک و توانایی اکوسیستم های طبیعی را محدود ساخته است و اثرا ت زیانباری بر محیط زیست وارد آورده که آلودگی هوا، آب، خاک، تخریب محیط طبیعی پیرامون شهر و غیره از پیامدهای آن بوده است. در پی این توسعه های مخرب، تقاضا برای توسعه پایدار شهری و شهرهای پایدار افزایش یافته وبه مهم ترین محور بشریت تبدیل شده است. به این منظور در دهه های اخیر، محیط زیست محوری اصلی در سیاست ها، برنامه ها و طرح های توسعه شهری بوده است.در نظام برنامه ریزی شهری ایران تاکنون، ابعاد کیفی محیط شهری کمتر مورد توجه بوده، لذا طرح های جامع و سنتی دیگر پاسخگو نبوده و برنامه ریزی و مدیریت شهری، رویکرد پیوند شهر با طبیعت و جنبه های مختلف محیط زیست را مورد توجه قرار داده است.در این تحقیق سعی شده تا به ارزیابی شاخص های شهر اکولوژیک و ابعاد توسعه پایدار در شهر چناران، پرداخته شود. هدف اصلی، شناسایی شاخص های شهر اکولوژیک و جایگاه شهر چناران به لحاظ شاخص های شهر اکولوژیک است.جامعه آماری، شهر چناران و ابزار بکارگیری جهت تحلیل داده ها، استفاده از روش emergy و همچنین مقایسه ای توصیفی-تحلیلی بین شهر چناران و مناطق شهری کشور است.نتایج نشان می دهد که شهر چناران به لحاظ جنبه های توسعه پایدار( اجتماعی، اقتصادی،زیست محیطی و نهادی-کالبدی) در وضعیت مطلوب قرار دارد، اما اقدامات و جهت گیری ها با توجه به شاخص های شهر اکولوژیک( شدت emergy، ساختار emergy، بهروری و فشار زیست محیطی) در این راستا نمی باشد.