رشد رسانه¬ی عکاسی و گسترش کارکردهای آن، شاخه¬های مختلفی را به همراه آورد که از شاخص¬ترین آن¬ها عکاسی مطبوعاتی است. در این میان عکاسی مطبوعاتی بنا به کاربردهایش به حوزه¬های متفاوتی می¬پردازد که یکی از مهمترین این حوزه¬ها عکاسی ورزشی است. با توجه به استقبال بالای مردم در همه¬ی جوامع از ورزش و رویدادهای ورزشی، این شاخه از عکاسی دارای عملکرد اجتماعی چشمگیری است. بنابراین شناخت روند تحولات تاریخی این رشته و سیر تغییرات آن به ویژه در ایران، برای رسیدن به راهکارهای موثرتر در این گونه از عکاسی و رشد کیفی آن ضروری به نظر می¬رسد. در این پژوهش روشی تطبیقی و مقایسه¬ای برای بررسی این سیر تحول در عکاسی ورزشی ایران به کار رفته و بر این اساس، محدودیت¬ها و نقاط قوت این شاخه از عکاسی در هر دوره مورد بررسی قرار گرفته است. در این¬جا حوزه¬ی مورد مطالعه شامل چندین دهه از فعالیت عکاسان ورزشی در مطبوعات ورزشی ایران بوده و مطبوعات این سده با یکدیگر مقایسه شده¬اند تا تصویر واضح¬تری از روند تحولات عکاسی ورزشی ایران در دهه¬های اخیر ارائه شود. عکاسی ورزشی در ایران از آغاز تا به امروز نه به عنوان یک رشته از عکاسی بلکه به شکل امری مکمل در ارائه اخبار ورزشی و عاملی برای زیبا سازی در صفحه بندی نشریات نمایان شده است. این نوع برخورد با عکاسی ورزشی نتیجه¬ی نداشتن مدیریت صحیح در این زمیته و نبودن آموزش-های تخصصی می¬باشد. همچنین در مقایسه نشریات چاپ شده می¬توان دید که دهه 60 دوران رکود عکاسی ورزشی ایران است که این روکود با روند کندی رو به پیشرفت بوده تا جایی که در دهه 80 شاهد پیشرفت کیفی و کمی نشریات هستیم ، هر چند این پیشرفت باز هم نتوانسته است ماهیت عکاسی ورزشی را آنچنان که باید نشان دهد و همچنان نیازمند رسیدگی در زمینه آموزش و هدایت عکاسان این رشته می¬باشد.