روتور توربین¬های فشار بالا و فشار متوسط در محدوده¬ی دمایی معینی کار می¬کنند که ممکن است مشکلاتی از قبیل: تردشدگی بازپخت ، خزش ، خستگی حرارتی ، خوردگی ، اعوجاج موضعی ، و مانند آن برای روتور اتفاق بیفتد. عواملی همچون ترکیبی از ارتعاشات روتور و فقدان فضای آزاد مناسب بین قسمت¬های دوار و ایستایی توربین سبب ایجاد پدیده¬ی سایش و متعاقباً خمش دائمی روتور می¬گردد. در طول سال¬ها روش¬های مختلفی برای رفع خمش روتور توسعه یافته و به کار گرفته شده¬اند. که در این پایان نامه به اختصار به آن¬ها پرداخته می¬شود. در فروردین 1385 و بعد از حدود 30000 ساعت کارکرد یک توربین بخار، خمش موضعی بر روی روتور مشاهده گردید. بازرسی چشمی نشان داد که این اتفاق در اثر سایش در محل بالانس پیستون رخ داده است. بر اساس نتایج تست¬های غیر مخرب ، آنالیز شیمیایی و تست اندازه گیری خروج از مرکزی و با توجه به امکانات موجود، رفع خمش به روش گرمایش موضعی به عنوان مناسب¬ترین روش انتخاب گردید. پروسه¬ی تنش زدایی به مدت 12 ساعت در دمای ثابت 680 درجه سانتی¬گراد به عنوان شرایط بهینه عملیات حرارتی بازپخت به اجرا در آمد. آنالیز حرارتی به روش المان محدود برای دستیابی به پروسه¬های گرمایش و سرمایش مطلوب انجام گرفت و نتایج حاصل با نتایج تجربی مورد مقایسه قرار گرفت. بررسی¬های عددی نشان داد که دمای بهینه، مساحت بهینه¬ی گرم کردن موضعی که در عمل قابل اجرا باشد و همچنین زمان مطلوب گرم کردن به ترتیب برابرند با: °c 10± 700 ، 2mm 243×104 و s 10±225. نتایج تجربی نشان داد که بهترین موقعیت برای گرمایش همان نقطه¬ی ماکزیمم خمش می¬باشد، بعلاوه، دقیقاً دوباره گرم کردن موضع گرم شده در مرحله¬ی قبل اثر مثبتی به همراه نخواهد داشت.